Aankomst in Medellin

Na een nachtrit van 11 uur ben ik vorige week dinsdagochtend opgehaald vanaf het busstation door Ana Mercedes, een medewerkster van Hogares Claret, verantwoordelijk voor de vrijwilligers. Medellin is een stad met 2,5 miljoen inwoners, de tweede stad van Colombia en een stuk rustiger dan Bogota. Het heeft een hele mooie ligging, opgesloten tussen bergen in een dal.
De eerste twee maanden slaap ik in het hoofdgebouw van Hogares Claret (OVNI) in de wijk Poblado, de rijkste buurt van de stad en tevens het uitgaanscentrum. Het is gebouwd door Pablo Escobar en die houdt niet van half werk. Hoewel door achterstallig onderhoud en een destijds gebombadeerde (en daarna nooit gerepareerde) lift, is het niet meer wat het geweest is. Het heeft zeven verdiepingen en bovenop het dak is een zwembad en heb je een schitterend overzicht over de hele stad. Ik slaap op de zesde verdieping, het trappenlopen houdt / brengt me dus in conditie. Na deze periode ben ik van plan om een eigen gemeubileerd apartement te huren.
De week bestond uit kennismakingen met verschillende mensen die werken voor Hogares Claret. De eerste twee dagen samen met Letty, een vrijwilligster uit Nederland, die al ruim een maand aan het werk is. Gelukkig kan ik goed met haar opschieten en kunnen we de ervaringen delen (meestal in het Spaans, soms na een lange dag in het Nederlands).
Ana Mercedes en ik kunnen heel erg goed met elkaar opschieten, we trekken erg veel met elkaar op en lachen heel veel. Vrijdag ben ik met Ana, Nora en Diana naar Monterrey geweest, een groot terras onder een drukke weg (wat je door de muziek niet in de gaten hebt). Nora en Diana werken ook in het OVNI en sinds die dag is Nora mijn danslerares nadat we op een spontane manier met elkaar gingen dansen tijdens werktijd. Dat ging best goed, slechts enkele keren heb ik mijn benen uit de knoop moeten halen.
Na enkele biertjes gingen we naar de ‘Feria de las flores’. Deze week zijn veel optochten en verschillende (religieuze) feesten in de stad met veel bloemen, bier, aquardiente en muziek. Een kilometers lange snelweg door de stad is afgezet en tijdens de Feria bezet door typische lokale huisjes. In deze huisjes kun je de typische lokale gerechten bestellen en is er muziek uit die regio. Tijdens deze feesten is het enorm druk, want de mensen komen uit het hele land. Er werd veel gedanst en de mensen zingen allemaal luidkeels mee. Er is hier geen geld, maar als het feest is.......
Zondag ben ik alleen met Ana op stap geweest en dat was een bijzonder leuke avond. Het OVNI is vlakbij ‘Parque Lleras’ , een park omringd door openlucht barretjes en discotheken. Dit is echt een heel mooi uitgaansgebied, waar de mensen met geld komen (en lees ook: een hoog gehalte plastische cirurgie). Na een para biertjes stelde Ana voor om ergens anders aguardiente te bestellen en kwam er uiteindelijk een hele fles op tafel. Pffff, lang geleden dat ik zo dronken ben geweest. Nu doet de bewaker van het OVNI de deur tot 22.00 uur open, zoniet, dan moet ik bellen en kan ik alleen om 01.00 uur nog binnenkomen. Ana stelde voor dat ik bij haar kon blijven slapen en zo hebben we de fles kunnen opdrinken. Bij de deur aangekomen duurde het een half uur voordat we binnen waren, want het sleutelgat had de gewoonte om van plaats te veranderen. Ik weet nog wel dat ik op de bank heb geslapen, hahaha.
Zo langzamerhand begin ik de cultuur van dit land steeds beter te begrijpen, en geloof me, het is een hele andere cultuur dan de Nederlandse. Wat een verrijking voor me om dit te mogen meemaken.
Voordat ik aan het werk ga, eerst maar even een duik nemen......