Mijn leventje in Medellin, Colombia

donderdag 22 maart 2007

Een weekend met Karen in Barranquilla

Zaterdag na de inauguratie heb ik snel mijn spullen gepakt en ben ‘s avonds in de bus gestapt richting Barranquilla, de grootste havenstad van Colombia. Maandag was een vrije dag (geen idee waarom, ze hebben hier zoveel feestdagen…) en dus geen training. Woensdagmiddag moest ik weer terug zijn voor de training en zo kon ik 3 dagen naar de Caribische kust om Karen te bezoeken. Sinds de carnaval hebben we dagelijks contact en willen we graag bij elkaar zijn. Haar werk laat het niet toe om naar Medellin te komen en omdat er voor mij voorlopig geen salarisverhoging inzit heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben richting de noorderzon vertrokken.
Zondagochtend stapte ik uit de ijskoude bus en ik heb dus weinig kunnen slapen. Maar gelukkig was het wederzien met Karen erg tof. Het is zo’n spontane lieve meid, zodat mijn lichaam zich snel opwarmde en de kou van die nacht snel vergat. Het was een dag van familie en kennissen bezoeken en ‘s middags zijn we met Jesus, Divina (een halfbroer en -zus), Darla (haar dochter) naar de dierentuin gegaan.
`s Avonds zijn we op stap gegaan met oa José Luis en Karina, het stel waar ik deze dagen ben blijven slapen.

Darla, de dochter van Karen, gevangen door een krokodil.


Voor de volgende dag waren we heel wat van plan, maar op z’n Colombiaans gebeurde er van alles (of toch ook eigenlijk niets) en zo was er nog net tijd om naar ´Rio (rivier) Magdalena´ te gaan. We hebben er heerlijke garnalen gegeten en zijn met een bootje over de rivier gestoken waar we in een hangmat konden relaxen.
‘s Avonds was er een welkomstfeest georganiseerd voor een vriendin van José Luis en Karina, een professionele ballerina die een half jaar in Japan heeft gedanst. Er was live-muziek van de eigen groep, echt super. We dronken wat rum, hebben gedanst en gelachen. Wat een heerlijke dag, een manier van leven die me wel aanstaat.

Karen en ik in het bootje over de Magdalena. Het lijkt altijd hard te waaien in Barranquilla...hahaha.


Dinsdagochtend ben ik met José Luis naar zijn werk gegaan. Hij is leraar op een school, volledig gesubsidieerd vanuit Engeland. Het is een school voor ontheemde jongeren die vaak geen familie meer hebben en daar in gastgezinnen worden opgevangen. Deze jongeren hebben veel problemen met alle gevolgen vandien. Zo zat ik in de pauze met de andere leraren en bleek dat een lerares een mobiele telefoon van een meisje van 12 jaar heeft afgepakt, omdat ze werd gebeld. Ze werd gebeld door een volwassen man die met het meisje wilde afspreken. De lerares deed zich voor als haar vriendin en wilde dat de man haar kwam ophalen bij school. Helaas is het uiteindelijk niet gelukt de man te lokken, want het meisje blijkt zich te prostitueren. Walgelijk.
Het leuke was de aandacht die ik daar kreeg, ik was een atractie. José Luis geeft Engelse les en ik heb hem geholpen, dat was erg leuk. Heb zelfs een armband van een meisje gekregen, dat is toch mooi.
Dinsdagmiddag hebben Karen en ik bij de familie gezeten en ‘s avonds moest ik helaas al weer weg. Het was kort maar krachtig, want het was weer supertof. Karen beloofde me om naar Medellin te komen, dus we zullen voorlopig nog dagelijks contact houden…