Quilotoa

Dinsdagochtend met de bus van Quito naar Latacunga. Een twee uur durende rit door het schitterende gebergte van de Andes. Het letterlijk en figuurlijke hoogtepunt is de vulkaan Cotopaxi, met een besneeuwde top tot 5897 meter hoogte. In Latacunga overstappen op de bus naar Pujilí, met nog een overstap naar Zumbahua. Eindbestemming die dag was Laguna Quilotoa, wat met een pick-up over een onverharde weg te bereiken is.
In het dorpje woont een heel vriendelijk indianenvolk. De vrouwen dragen veelal een zwart hoedje, hebben hun haar in een staart, samengebonden door een kleurrijke stof. Ze dragen kleurrijke doeken met daaronder een lange rok.
Het dorpje wordt bezocht vanwege de kratermeer op bijna 4000 meter hoogte. Ik was nog niet zolang in Ecuador, dus moest nog wennen aan de hoogte. De hele dag voel je een suis in je hoofd en ’s avonds in bed ging mijn hart flink tekeer. Hiervoor had ik een lange wandeling gemaakt langs de rand van de krater en ben ik naar beneden gedaald tot aan het water. Daar sprak ik de Spaanse meiden Maria en Olga, beiden werkzaam op de Galapagos eilanden. We bespraken de kwestie tussen Ecuador en Colombia en verdedigden ieder ons ‘thuisland’. Opvallend is de verschillende informatie die wordt gegeven waarop jouw mening grotendeels op gebaseerd is.

Op de foto’s hierboven schoolgaande kinderen in Quilotoa moeten soms een uur lopen naar school, Lago Quilotoa, Uitzicht op de Andes vanuit het dorp, Lago Quilotoa ’s morgensvroeg van bovenaf.