Een ongelukje op het schoolplein

Juan is een jongen van 13 jaar en hij woont op het Colombiaanse platteland. Zijn moeder Maria maakt hem elke morgen om 6 uur wakker en dan gaat hij eerst douchen. Het koude water van de douche komt uit een grote regenton. Hierna gaat Juan met zijn 4 jongere zusjes Leidy, Ana Yasmin, Luz Elena en Sandra ontbijten. Meestal eten ze rijst met bonen voordat Juan de wandeling van een half uur naar school maakt. Hij vindt het leuk op school, want hij wil veel leren. Maar het allerleukste vindt Juan wanneer hij in de pauze voetbalt met zijn vriendjes op het schoolplein. Om 12 uur gaat iedereen naar huis en na de lunch moet Juan meestal met zijn vader mee om te helpen op het land. Dan komt hij om 6 uur thuis en na het avondeten kijkt hij nog even met zijn zusjes naar de televisie. Hij gaat altijd vroeg naar bed want ‘s avonds is hij meestal erg moe en de volgende dag moet hij er weer vroeg uit.

Op een dag tijdens de voetbalwedstrijd met zijn vriendjes viel Juan hard op de grond. Hij verdraaide daarbij lelijk zijn knie en haalde zijn been flink open. Huilend van de pijn kwam de lerares op hem afgerend, maar ze kon niets anders doen dan Juan troosten. Gelukkig wist de lerares dat er binnenkort een arts van Artsen Zonder Grenzen het dorp zal bezoeken…

De gezondheidszorg op het platteland in Colombia is slachtoffer van het aanhoudende probleem tussen de gewapende groepen. Gelukkig zijn er mensen zoals Peter van Artsen Zonder Grenzen die de dorpen bezoeken. Dat is niet altijd even gemakkelijk, soms mag hij er niet door bij de controleposten. Dit betekent dat de mensen geen medische hulp kunnen krijgen. Gelukkig is dat deze keer niet zo en kan Peter met zijn eigen uitrusting (o.a. medicijnen) de plattelandsmensen helpen.

Het is al een tijdje bekend dat er een arts het dorp zal bezoeken. De hulp is hard nodig, want de mensen hebben al in geen jaren een arts gezien. In de loop van de dag komen dan ook hele families te voet of te paard aan, sommigen wonen op uren afstand van het dorp.

Juan heeft al dagen erg veel pijn aan zijn knie, dus hij kan niet wachten op het bezoek. Zijn vader draagt hem die middag naar het dorp, want het doet te veel pijn om zelf te kunnen lopen. Er is een lange rij voor hem, maar dat deert hem niet omdat hij weet dat hij straks geholpen zal worden. Het klaslokaal wordt gebruikt, omdat er in het dorp geen medische ruimte is. Na enkele uren wachten mag Juan met zijn vader naar binnen en maken ze kennis met Peter. Het is een hele vriendelijke man en nadat Peter de knie heeft onderzocht stelde hij Juan gerust. Het blijkt niets ernstigs te zijn en als Juan nog een tijdje rust neemt en elke dag de medicijnen slikt kan hij misschien over enkele weken al weer voetballen. Juan kan wel een gat in de lucht springen.

Net voor donker is Juan met zijn vader weer thuis en wil hij het goede nieuws direct aan zijn moeder Maria vertellen. Wat goed dat er zulke goede mensen als Peter zijn’ , zegt Maria en ze gaan allen aan tafel zitten voor het avondeten.

Vragen:

1a. Hoe ziet jouw ‘gewone’ schooldag eruit?
1b. Wat zijn de verschillen met Juan?

2a. Wat doe jij als je zo’n lelijke val als Juan meemaakt?
2b. Wat is het verschil met Juan?

3a. Wat vind jij van Peter, de arts?
3b. Waarom zijn organisaties als Artsen Zonder Grenzen nodig in de wereld?


Elke vrijdag maak ik met Mariska materiaal voor basisscholen in Nederland. We willen dat de kinderen leren dat wat ze gewend zijn niet overal normaal is. Daarnaast willen we in 10 verschillende thema's laten zien dat Colombia een land is met heel veel moois. Hierboven heb ik een les voor de kinderen over gezondheidszorg gemaakt.