Olga, altijd een warm onthaal

Als je het meisjeshuis Miraflores binnengaat, kun je rekenen op een warm onthaal. En wel van Olga Muñoz, èèn van de 25 meiden die er wonen. Met de armen wijd gespreid komt ze naar je toe rennen, luid roepend 'Tio !' (wat letterlijk 'oom' betekent en hier vaak wordt gebruikt door de kinderen) en een glimlach van hier tot Tokio. En daarna een stevige knuffel.Olga Muñoz is zestien jaar en woont nu drie maanden in Miraflores. Daarvoor verbleef ze een tijdje in de straatkinderopvang el Centro de la Acogida, een ander project dat Amigos Colombianos ondersteunt. Omdat de sfeer in deze opvang nogal luidruchtig en hard is, leek het de organisatie beter dat Olga in het veel rustiger Miraflores woont. Olga verschilt van de andere kinderen in dat ze een mentale achterstand heeft. De krullenbol is qua verstand veel jonger dan haar werkelijke leeftijd zestien. Veel dingen dringen niet tot haar door en zelf een samenhangend verhaal vertellen lukt niet. Ook is haar geheugen beperkt. Vandaar dat er weinig bekend is over haar verleden. Olga is dit jaar aangetroffen op de stoep van een ziekenhuis en naar de welzijnsorganisatie van de overheid gebracht. Vandaar is ze in la Acogida geplaatst. Het enige dat ze kon vertellen is dat ze uit een stad dichtbij komt. Tot nu toe zijn de ouders nog niet gevonden. Triest, want ze mist haar familie. Op de vraag wat ze later als ze volwassen is wil doen, antwoordt ze “thuis wonen en bij mijn familie zijn.”
Desalniettemin heeft ze het naar haar zin in Miraflores. Haar hobby`s zijn de dagelijkse praatgroepen in het tehuis, muziek luisteren en met de andere meiden zijn. “Ik vind het leuk om bij mijn 'zussen' te zijn. Ik hou veel van ze”, aldus Olga. Ook op school heeft ze haar draai gevonden. Ze gaat sindskort naar een speciale school waar ze begeleiding op haar niveau krijgt. Het doel is haar sociale vaardigheden te verbeteren en haar algemene kennis bij te spijkeren. Want uit testen blijkt dat ze nooit eerder naar school is geweest. Ze kent bijvoorbeeld het alfabet niet. Vandaar dat ze met haar zestien jaar pas in de eerste klas van de basisschool zit. Ze vertrekt om 7.00 `s morgens en komt ´s avonds om 18.00 terug, vaak met haar schrift vol met tekeningen en 'verhalen'; hele bladzijden vol met zelfverzonnen woorden. Olga: “Ik wil veel heel veel leren.”

Vooral is ze gewoon één van de meiden in Miraflores. Net als alle anderen doet ze met alles mee: activiteiten, schoonmaken, koken. Soms irriteren de andere meiden zich aan haar, bijvoorbeeld tijdens een sportactiviteit als basketbal. Omdat ze het spel niet begrijpt, gooit ze de bal in de handen van de tegenstander, Maar als het er op aan komt, zijn de meiden lief en begripvol. Ongetwijfeld zijn haar sterkste punten haar enthousiasme en genegenheid. Niemand verlaat Miraflores zonder een dikke kus van Olga.

Olga links met één van haar vriendinnen Marcela.