Straatkinderen in Bogota

Maandagavond heb ik Luna van het busstation afgehaald. Vanaf dat moment woon ik bij haar. We wonen in de wijk Cortijo, een gemiddelde buitenwijk in Bogota. Het apartement delen we met een jongen, Edwin, en een stelletje, Ana en Boris. Dit soort wijken bestaat uit een aantal blokken, omgeven door hekken en 24 uur x 7 dagen bewaking. Nadat Luna met de bewaking had gesproken kan ik zonder problemen in en uit.
Er is veel gebeurd de laatste dagen, dus ik zal me beperken tot een vrije middag. Gisteren na de lunch met Luna bij haar werk heb ik de transmilenio gepakt naar het centrum. Het was een mooie dag met veel zon, dus ik heb een krantje gekocht. Lopende over het plein gebeurt altijd van alles. In een hoek vertoont een man met microfoon en grote boxen zijn zangkunsten, die overal op het plein te horen is. De vele schoenmakers vinden elke keer weer dat mijn schoenen nodig gepoetst moeten worden en vanuit een winkel klinkt luid en duidelijk wat deze week de aanbiedingen zijn. Met mijn gezicht in de zon al lezende zijn er altijd mensen nieuwsgierig en beginnen een praatje. Zodra ze merken dat ik Spaans spreek vinden meer mensen het interessant en vormt zich al snel een gezellig groepje.
Niet veel later komen er drie meisjes van een jaar of 13 a 14 jaar naast me zitten en zijn druk in gesprek. Ik vang op dat ze trek hebben in snoep en ik besluit om ze wat van mij te geven. Zo ontstaat er een leuk gesprek en komt er nog een vriendin. Ze ziet er echter niet uit en kijkt wazig uit haar ogen. Ik schrik ervan en zie dat ze lijm snuift. Blijk ik met straatkinderen in gesprek te zijn en nadat ik heb verteld wat ik in Colombia doe vraag ik ze wat zij doen. Open vertellen ze dat ze in de prostitutie werken, ik schrik ervan en voel me ongemakkelijk. Ben ik nou zo naief dat ik dat niet zie? Beter oplettende merk ik dat er verschillende mannen om ons heen draaien en nadat een binkie van een jaar of 18, gekleed als Yankee, de meisjes toespreekt gaan ze weer aan het werk. Het meisjes waar ik het leukste contact mee had gaat er vandoor met een oudere man, mijn maag draait zich om. Nog onder de indruk van wat me is overkomen bedenk ik me dat ik juist met dit soort kinderen te maken zal hebben in Medellin. Pffff, daar zal ik wel aan moeten wennen.