Alvaro Uribe is vuurbestendig man

(COLUMN, Cees Zoon, volkskrant)

Hoe bont moeten de dames en heren afgevaardigden het maken voor het parlement zijn ‘morele autoriteit’ verliest? Hoeveel van de leden moeten door de justitie aangepakt worden wegens medeplichtigheid aan grove misdrijven eer het staatshoofd besluit het parlement te ontbinden en nieuwe verkiezingen uit te schrijven?

In Colombia zitten op dit moment 32 parlementsleden en senatoren, allen gekozen in maart 2006, in de gevangenis. Tegen in totaal 54 volksvertegenwoordigers loopt een gerechtelijk onderzoek, dat is bijna een kwart van alle gekozen afgevaardigden, en dat aantal stijgt bijna met de dag.

De dames en heren worden niet verdacht van het sjoemelen met declaraties of het stelen van een boek. De beschuldiging luidt in vrijwel alle gevallen nauwe samenwerking met de paramilitaire organisaties die de afgelopen decennia tienduizenden mensen hebben vermoord en een stevig deel van de cocaine-business in handen hebben.

Het begint erop te lijken dat Salvatore Mancuso, een van de meest beruchte leiders van de Autonome Zelfverdedigingsgroepen (AUC), niet overdreef toen hij na zijn overgave in 2005 beweerde dat ‘35 procent van de parlementariërs in Bogotá vrienden van de AUC’ zijn.

Pas vorige week suggereerde president Álvaro Uribe dat de optie van het ontbinden van het parlement en het organiseren van nieuwe verkiezingen niet langer onbespreekbaar is. Vrijwel alle verdachte congresleden behoren tot partijen die de president een comfortabele meerderheid verschaffen.

Hoe dichtbij moet het vuur komen eer een president zich er aan brandt?

In Colombia lijkt de president vuurbestendig. Hij is beschuldigd van banden met drugsbaron Pablo Escobar, zijn minister van Buitenlandse Zaken moest aftreden omdat haar broer en senator verdacht wordt van ontvoering en moord, zijn neef en ex-senator Mario Uribe is gearresteerd in verband met de parapolitiek, en nu heeft Álvaro Uribe zelf toegegeven dat de justitie ook zijn verleden doorlicht omdat hij in verband is gebracht met een massamoord.

Maar de president raakt dit alles niet. Hij is razend populair, vooral omdat de veiligheid in Colombia in zijn zes jaren sterk is verbeterd en het economisch goed gaat. Al dat gedoe rond de parapolitiek is een samenzwering van zijn tegenstanders, met voorop de guerrillabeweging FARC.

Maar niet alleen de criminele FARC, ook de paramilitairen waarmee zijn politieke vrienden zoveel affiniteit schijnen te hebben, staan op de internationale lijst van terroristische organisaties.

Uribe heeft nog altijd de intentie ook na 2010 aan te blijven, want het land kan hem niet missen. Daarvoor moet opnieuw de grondwet worden gewijzigd. Dat gebeurde al eerder in 2006, en nu zijn alle voorbereidingen aan de gang voor een nieuwe correctie van het ‘artikeltje’.

‘Als onze democratie volwassen was geweest, was een nieuwe herverkiezing niet zo’n probleem, dat zou gewoon een deal tussen de partijen zijn’, meent een politiek commentator. ‘En als we hem daarna nog langer willen veranderen we het ‘artikeltje’ gewoon weer zodat hij eeuwig kan blijven.’

Toen buurman Hugo Chávez dat vorig jaar probeerde viel de halve wereld over hem heen. Maar in Colombia is kennelijk nog niet doorgedrongen dat je de grondwet niet steeds wijzigt enkel en alleen om de president te laten aanblijven.