Oost, west, thuis best!

Het is zondagmiddag 22 november en voor mijn werk als reisgids kom ik net vanuit Parque Tayrona. De middag is vrij in het programma van de Todo Colombia tour, dus ik had het plan opgevat te werken voor het reisbureau DE UNA en de stichting. Even vergeten dat in de oudste stad van Zuid-Amerika (opgericht door de Spanjaarden) en in huidige tijden tevens een grote badplaats op zondag vrijwel alles dicht is, dus ook de internetcafé’s. Dan maar lekker op mijn laptop, die ik heb meegenomen.

Op de dag van de doden (groots gevierd in Colombia), maandag 2 november, was ik al van plan een levendig stukje te schrijven. Mede doordat er toch meermaals is gereageerd dat mijn website sinds lange tijd niet is aangevuld, maar drukte met te veel om op te schrijven dit alsnog werd uitgesteld. Totdat ik met mijn rug in de hete zon stond, ik moest nu wel een stukje schrijven…

Enkele maanden geleden heb ik een concrete aanbieding van de stichting Real Madrid heb gekregen. Het aanbod heb ik afgeslagen, omdat zolang ik niet meer pesos Colombianos krijg per maand, dan Cristiano Ronaldo euro’s… Zonder gekkigheid, het is een baan die me op het lijf staat geschreven. Het werk bestaat uit het coördineren van de Caribische kust voor wat betreft het selecteren van jongetjes die niets hebben en van de stichting een ontbijt, een voetbaltraining, huiswerkbegeleiding en een lunch krijgen, alvorens ze ‘s middags naar school gaan. De woning in Barranquilla (de geboortestad van de bijzondere vrouw Shakira) stond al klaar en ik kon gelijk beginnen. En hier liggen enkele knelpunten waarom ik het uiteindelijk heb afgewezen, in Barranquilla is het altijd bloedheet en ik moest alles opzeggen in Medellín. Dat vond ik voor mezelf al te veel, maar voor Adriana was de opoffering misschien nog wel groter.

Over Adriana gespoken, ze is vandaag 26 jaar geworden, geen idee wat ik voor haar moet kopen (zal het excuus dat alles dicht is werken?). Gelukkig heb ik haar in het lange weekend begin november meegenomen naar één van de mooiste plaatsjes in Colombia, Jardin. Leuk hotelletje en de zondag zelf een mooie tocht samengesteld. In mototaxi door de mooie bergen, van daaruit een wandeling van twee uur naar een mooie grot en een waterval. Na de lunch weer wat gelopen door de natuur en geeindigd bovenop de berg nabij het dorp, waar we met een kabelbaan naar beneden konden. Eten bij een forelkwekerij was ook erg lekker (we hebben allebei forel gekozen)…

Ik raak steeds meer verankerd in Colombia. De stichting is inmiddels legaal, iets wat moeilijker bleek dan vooraf ingeschat. Men gaat hier niet over één dag zonneschijn, nadat veel drugsgeld is witgewassen door zogenaamde buitenlandse goede doelen. Nu ben ik bezig om twee bankrekeningnummers te openen, eentje voor mezelf en eentje voor de stichting. Ook dat blijkt niet zo gemakkelijk. De internationale Citibank lijkt me de beste optie, vorige week kwamen er twee mensen bij mij thuis voor een uitgebreid interview en nu willen ze ook een bezoek brengen aan de accountant van de stichting. Alle denkbare papieren moest ik overleggen en nu hoop ik dat ik goedkeuring krijg of de rekeningen kunnen worden geopend. Dat wordt in Bogotá besloten, waar het hoofdkantoor van de bank zich bevindt. Nog even afwachten dus… Volgende maand ga ik naar Venezuela toe om een werkvisum te krijgen, zodat ik volledig voor DE UNA kan werken. Dit duurt minimaal een week en ik zal die tijd gebruiken om het oosten van het land beter te leren kennen. Raften, klimmen en abseilen, mooie koloniale stadjes bekijken en ik hoop een wandeltocht van zo’n 4 dagen door Parque Cocuy te kunnen maken, een park in de bergen op ongeveer 4000 meter hoogte. In februari zal ik een familie begeleiden in de koffiezone en zelf nog wat gaan ondernemen en als Adriana niet van baan wisselt gaan we met z’n tweetjes in mei 3,5 week op reis door Colombia. We willen ook volgend jaar een huis in Medellin kopen.

Af en toe speel ik voetbalwedstrijden met collega’s op een kunstgrasveld met de afmetingen van futsal. We spelen 7 tegen 7, waardoor ik niet zoveel hoef te lopen, haha. Soms word ik ‘gecorrigeerd’ door een medespeler dat ik mijn mannetje korter moet dekken, dat terwijl de bal aan de andere kant is en ik rugdekking verzorg. Dat is ongeveer het niveau en ik kan net aan meekomen... Ik ga altijd op de fiets. Het is zo’n 25 minuten rijden langs drukke wegen en zeker niet ongevaarlijk. Leuk is dat ik na de wedstrijd altijd veel bekenden tegenkom en we lekker ouwehoeren. Ik voel me thuis in Medellín.

Voor de stichting ben ik veel bezig, activiteiten bezoeken, zaken coordineren met Wilmar en plannen voor de toekomst schrijven. Voor DE UNA doe ik ook steeds meer en zal vanaf januari hele dagen gaan werken. Gelukkig is de twee-jarige cursus ‘Technisch Directeur Voetbal’nog niet begonnen, waarmee ik op het hoogste niveau in Zuid-Amerika kan werken. Het stond voor maart dit jaar gepland, maar zal wel een jaar worden uitgesteld. Het boek dat ik wil schrijven staat ook al op een lager pitje, al had ik vanmiddag weer best wat kunnen doen. Ik heb ervoor gekozen mijn buitenlandse contacten in Holanda te onderhouden, ook al ga ik er stoppen met typen. Terwijl ik jullie schrijf kijk ik uit op de Caribische Zee en de zonsondergang ik altijd erg mooi. Ik ga even lekker zwemmen… het gaat jullie goed!


Adriana en ik zijn met Jochem en Jackie naar de discotheek Mango's in Medellin geweest. Een bijzondere tent...