Reis naar de kust, deel 5

Het laatste deel van de reis ging naar Mompos, een koloniaal stadje gelegen aan de grootste rivier van Colombia, de Magdalena. Het ligt erg afgelegen op een soort eiland tussen de rivieren en je kunt er alleen komen met een boot. Het is een heel erg mooi dorp en ook nu hebben we weer vele foto's gemaakt. Dit komt trouwens ook omdat ik graag foto's van Adriana maak, mijn vriendin. We hebben samen een supertoffe tijd gehad tijdens deze reis en zijn erg gek op elkaar. De gesprekken die we hebben gehad...


Adriana met in haar hand de coca-plant. Er wordt veel coca verbouwd in deze regio, verscholen tussen andere gewassen zoals de yuca. Iedereen weet het, maar wat corruptie zoal kan doen. Een deel van de reis naar deze plaats werd niet per bus gereisd, omdat die al te vaak is overvallen door guerillas... Dit deel gaat nu iedereen in taxi's, wat veiliger schijnt te zijn.
Naast deze mooie vrouw is ook een deel van een kerk te zien. Deze vroegere doorvoerhaven van de Spanjaarden bezit heel veel mooie kerken...

Mompos wordt ook wel Venetië genoemd.

's Middags hebben we een boottocht gemaakt door de omgeving (op zoek naar coca, haha). We hebben heel veel soorten vogels, iguanas en apen gezien.

Op dit moment ben ik de laatste dingetjes aan het regelen en waarschijnlijk ga ik morgen naar Carmen de Viboral, de geboorteplaats van Adriana. Hier zal ik haar familie ontmoeten voordat ik zondag naar Holanda vlieg. Dit met gemengde gevoelens.

Uiteraard kijk ik al een hele tijd uit naar mijn reis om jullie weer te zien, mijn familie en vrienden. Ik zal vier weken in Nederland zijn en zal die tijd nodig hebben om de dingen te doen die ik graag wil doen. Hierna ga ik weer terug naar Medellin. Er is me soms gevraagd waarom ik in Medellin wil blijven wonen en daar kan ik een heel verhaal over schrijven, maar misschien is het beter om het bij het volgende te laten. In anderhalf jaar tijd hier heb ik Nederland geen seconde gemist, maar ik weet zeker dat ik in de vier weken Nederland Medellin enorm ga missen...

Reis naar de kust, deel 4

De trip naar Cabo de la Vela was heel erg tof. Allereerst moesten we met een wagen naar Uribia, vanwaar we met de jeep verder gingen. De overstapplaatsen zijn vaak een grote mierennest van mensen en heel veel vuilnis op straat waar niemand zich aan lijkt te storen.
De jeep stopte regelmatig, want er was altijd wel wat aan de hand. Drie uur lang zandwegen met vele hobbels en gaten, maar het uitzicht was altijd mooi... Een enkele keer kwamen we een huisje tegen waar de inheemsen wonen, de kinderen spreken je aan in hun indianentaal. Door de vele zon werd Adriana behoorlijk gekleurd en zo leek het af en toe net of we haar familie opzochten, haha.

In de lange wandeling naar 'Pilo de sucre' kwamen we in het droge gebied veel vreemde dieren tegen. Er zijn ook slangen en heel veel salamanders...

Pilo de sucre.

De zee is hier erg wild, maar in het dorp waar wij sliepen was de zee zeer rustig. Er was geen electriciteit en geen stromend water. Ook had het al bijna twee maanden niet geregend en zo moest ik me wassen in de zee. Het eten was overigens erg lekker, zoals tijdens de hele reis. Vooral heel veel vis gegeten en patacones.

Het was er lekker rustig en we genoten er optimaal van...

Reis naar de kust, deel 3

Na Parque Tayrona zijn we naar de stad Riohacha gegaan, vanwaar we verschillende tours hebben gemaakt naar de staat La Guajira. Het is de meest noordelijke staat van Colombia en heeft heel veel te bieden. Zoals mooie stranden, zoutwinning, visserij en zelfs een woestijn.

Af en toe moesten we wachten op een bus of een 'colectivo'.

Zoutwinning in Manaure.

Visserij in Manaure. We hebben nog aangeboden om een dagje mee te helpen op zee aan de kapitein van deze boot. Dat vond hij goed, maar de reis duurde wel drie weken...

Manaure is een heel arm dorp, waar vaak geen electriciteit en stromend water te vinden is. Hoe arm de mensen ook zijn, het is altijd een feest om door zulke wijken te lopen. De vriendelijkheid straalt van de mensen af.

Samen op een bankje op de pier van Riohacha.

Reis naar de kust, deel 2

Maandagochtend gingen we naar Parque Tayrona, een nationaal park vernoemd naar de indianenstam de Tayrona's. Het park heeft de mooiste stranden en verder van de zee is de natuur enorm mooi.

Een van de vele stranden van Parque Tayrona.

Na een wandeling van een uurtje langs verschillende mooie stranden zijn we hier aangekomen op het strand 'la piscina' (het zwembad). Zo vernoemd omdat de Tayrona's, zoals te zien is op de foto, rotsen hebben aangelegd in de zee. Zo is de zee wat rustiger en konden zij hun rituelen uitvoeren.

We sliepen in een hangmat, met muskietennet. Adriana was mijn 'repelente', want de muggen zaten liever bij haar. Aan het einde van de reis zat ze dan ook helemaal onder de muggenbeten...

We hebben zoveel mooie foto's gemaakt...

Op een vroege morgen zijn we naar een indianenstam gelopen, door de jungle. We hebben de hele dag gelopen op vaak slecht begaanbare paden, vaak hebben we moeten klimmen, maar het was meer dan de moeite waard.

Reis naar de kust, deel 1

Vrijdagavond 30 november heb ik kort voor vertrek nog snel allerlei spullen bij Adriana thuis ondergebracht. ‘Alles op het laatste moment’, hoor ik mijn moeder denken en ook nu heeft ze gelijk. Adriana kwam ook laat van haar werk, maar kon nog net wat eten voor me klaarmaken voordat we snel naar het metrostation moesten rennen. De busrit was lang en zo kwamen we de volgende dag ‘s middags rond een uur of twee in het hotel aan. Santa Marta was de eerste plaats die we bezochten, een grote badplaats aan de Caribische Zee met verschillende mooie stranden.
Adriana is een keer met het vliegtuig vier dagen naar Cartagena geweest, maar verder heeft ze nooit echt vakantie gehad. Ik heb haar uitgelegd hoe ik graag reis en ze vertelde me dat ze dat wel prima vond. We hadden niets geboekt en zo stonden we in het centrum van de plaats met volle bepakking en moesten we in de warmte op zoek naar een hotel. Verschillende mensen willen je dan helpen en uiteindelijk bracht een man ons naar ons hotel. Eerst willen ze je naar een duur hotel brengen, maar uiteindelijk belandden we in een goed en goedkoop hotel. Een schone kamer met schone lakens en een douche, wat heb je meer nodig?
We hebben nog een wandeling over het strand gemaakt en uiteraard gezwommen alvorens we genoten van de mooie zonsondergang. ‘s Avonds bier en later rum gedronken onder de palmbomen en heldere hemel op het strand, al genietend van de muzikanten (papalleras) met hun dansbare muziek.
De volgende dag gingen we met een ‘lancha’ (motorboot) naar ‘Playa Blanca’, waar we het aquarium hebben bezocht en nog hebben gesnorkeld. Leuk was ook het onderhandelen om de spullen te huren, het gaat me steeds beter af. Het kost 30.000 pesos per persoon voor een kleine instructie en het gebruik van het materaal. Maar ik zei dat er 's middags bijna geen mensen meer snorkelen, dus 20.000 pesos voor beiden een uur in de middag is gewonnen geld voor hem. Uiteraard ging hij er niet mee akkoord en kwam met andere voorstellen, totdat hij later weer terugkwam en alsnog accoord ging. Het snorkelen ging overigens niet zo gemakkelijk, want Adriana kan niet zo goed zwemmen.Toch was het mooi zo samen in de zee.

Zonsondergang vanaf het strand van Santa Marta, lekker relaxen onder de palmbomen.

Adriana in de lancha.