Cartagena, een culturele schat

Cartagena is in 1533 gevonden door de Spanjaard Pedro de Heredia, aan de Caribische kust bij de indianenstam Calamari. Het groeide snel tot een rijke plaats, maar in 1552 zijn vele houten gebouwen verbrand. Vanaf toen werden alleen stenen gebruikt. In korte tijd groeide Cartagena uit tot de grootste Spaanse havenplaats van Colombia en werd het de grootste doorvoer voor Zuid-Amerika. Het werd een warenhuis van schatten, geplunderd van de Indianen, totdat het werd verscheept naar Spanje. Zo werd Cartagena in die tijd een interessant doel voor piraten e.d. De Spanjaarden besloten een aantal forten te bouwen en een grote, dikke muur dat ze beschermden tegen de vele piratenaanvallen. De grootste aanval, geleidt door Edward Vernon in 1741 werd succesvol verdedigd door de Spaanse officier Blas de Lezo, die tijdens eerdere aanvallen een arm, een been en een oog verloor. Met slechts 2500 slecht getrainde mannen werd Cartagena succesvol verdedigd tegen 25.000 Engelse soldaten met een vloot van 186 schepen. De Spanjaard verloor zijn andere been en overleed snel daarna, maar wordt nu geëerd als de redder van Cartagena.
Ondanks de hoge prijs die Cartagena moest betalen voor de aanvallen, bleef de stad floreren.
Tijdens de onafhankelijkheidsbeweging moest Cartagena er weer aan geloven. Het was een van de eerste steden die onafhankelijkheid eisten, dat werd ondertekend op 11 november 1811. Maar de Spanjaarden kwamen in 1815 weer terug onder bewind van Pablo Morillo en er ontstond een 4 maanden durende oorlog die meer dan 6000 bewoners, vanwege de honger en ziektes, het leven kostte.
In augustus 1819 versloegen de troepen van Simon Bolivar de Spanjaarden, wat vrijheid voor Bogota betekende. Cartagena heeft tot 1821 moeten wachten voor de bevrijding. De stad herstelde snel en werd een belangrijk ruil- en verschepingcentrum.
De laatste jaren is Cartagena enorm gegroeid tot een stad met meer dan een miljoen inwoners, terwijl het oude centrum omgeven door de muur intact is gebleven.

Na de carnaval in Barranquilla ben ik naar Cartagena gegaan, één van de mooiste plekken waar ik ooit geweest ben. Gewoon rondstruinen door het centrum, een lust voor het oog.
Anderhalf jaar geleden ben ik al eens in deze authentieke stad geweest. Na een bezoek toendertijd aan een privékliniek vanwege het motorongeluk moest ik in het centrum bij een apotheek medicijnen afhalen. Alsof ik de jaren ’20 instapte... Een hele ouderwetse winkel met een erg oude man die er werkte. Nu moest ik er weer zijn, omdat er (waarschijnlijk door de warmte) wat irritatie op mijn huid is ontstaan. Dezelfde man werkte er nog en hij is er niet sneller op geworden, hahaha. Na mijn uitleg ging hij eerst anderen helpen voordat hij naar achteren liep. Ik zag dat hij van verschillende potjes schepte in een leeg potje, wat uiteindelijk het medicijn voor mij bleek te zijn. Een andere man was etiketten aan het plakken op andere potjes. Ik keek er mijn ogen uit en vond het schitterend om te zien. Als dit medicijn net zo helpt als dat van anderhalf jaar geleden, dan zit het wel goed... Na wat roeren was het klaar en gaf de man uitleg over het gebruik in gebroken Engels. Wat een bijzondere ervaring.
Even anderhalve dag rustig vertoeven in Cartagena, waar ik heb gefilmd en foto’s gemaakt voor één van de projecten waarmee ik bezig ben. Heerlijk.
Hieronder enkele foto’s van de stad die ik jullie niet wil onthouden.



Rechts van de foto de hoofdingang tot binnen de muur, 'Puerta del reloj' (Deur van de klok).

'Plaza de los coches' (Plein van de autos), een driehoekig plein dat vroeger werd gebruikt als slavenmarkt. Op het plein ook het beeld van Pedro de Heredia.

'Las murallas' (De stadsmuren), gebouwd ter bescherming tegen de vijanden. Het heeft bijna twee eeuwen geduurd voordat het af was.

Een van de vele straten binnen de muur. De huizen zijn gebouwd in alle kleuren en hebben houten balkons.

Castillo de San Felipe de Barajas is het grootste fort gebouwd door de Spanjaarden. Het was ontoereikbaar voor de vijand en dus ook nooit veroverd, ondanks de vele pogingen. Het bezit een complex systeem van tunnels verbonden tussen strategische punten voor provisie en evacuatie. De tunnels zijn zo gebouwd dat van ver het lichtste geluidje hoorbaar was, zoals de voetstappen van de vijand of onderlinge communicatie.

Ook is het beeld van Don Blas de Lezo te zien, nog geheel gezond hahaha.