Toekomstperspectief

Ik werk alweer ruim 10 maanden als vrijwilliger in Hogares Claret en heb verschillende projecten gedaan voor Amigos Colombianos. Op dit moment ben ik alleen nog bezig met het project ‘straatkinderen, waar wonen ze?’, basisschoolmateriaal voor de kinderen in Nederland, en de Club Deportivo Hogares Claret. Met name het laatste project kost me heel veel tijd en eigenlijk ben ik daar zes volle dagen in de week mee bezig.
Het is fantastisch om hier te zijn en om hier te werken, het ergste wat me weleens overkomt is de gedachten ‘hé, vandaag alweer bruine bonen’. Kortom, wat wil ik nog meer? Probleem is dat op deze manier mijn geld aan het opraken is en ik zal dus moeten nadenken over mijn toekomst. Wat wil ik?
Ik besef me dat ik in een ongelofelijke luxe situatie bevindt. Want wat is het ergste dat me kan overkomen? In september het project overlaten aan mijn huidige collega’s en voor 9 maanden door Zuid-Amerika reizen, waarna ik in juni volgend jaar naar Nederland terugga om te werken. Maar er zijn veel meer mogelijkheden en daarom heb ik de afgelopen periode veel nagedacht over wat ik echt wil…
Deze periode ben ik me aan het oriënteren om een internetcafé te beginnen in Medellin. De investering is niet al te groot en het risico op een mislukking evenmin. Het is niet de bedoeling dat ik de hele dag in het café ga zitten, want ik wil simpelweg in het voetbal werken. De contacten met Nacional (de grootste club van Colombia) worden steeds beter en ik zie mogelijkheden om op termijn voor deze club te gaan werken. Probleem is dat ik onvoldoende zicht heb op de procedures van aanstellingen, dus kan ik me hier niet volledig op richten.
In Medellin hebben ze geen voetbalclubs zoals bij ons, het zijn voetbalscholen. Ik ben bezig me te oriënteren om een eigen voetbalschool te beginnen. Ik moet een locatie vinden waar veel potentie is, daar zal ik vanaf oktober regelmatig activiteiten gaan organiseren om naamsbekendheid te krijgen en zo te kunnen starten met jonge groepen.
De club waarmee ik nu werk zie ik het liefst los van Hogares Claret, ik kan ze een goed voorstel doen. Zij zorgen ervoor dat de jongeren komen, ik verzorg de trainingen, materiaal, kleding en deelname aan de competities. In feite dezelfde opzet als nu, met het voordeel dat we nog veel meer kunnen groeien. Hogares Claret kan dit niet weigeren, want we zijn echt goed bezig… Het project zal dan onderdeel worden van de voetbalschool, de andere activiteiten kunnen ook door blijven gaan.
Ik geloof dat ik het kan, al zal ik hard moeten werken om dit te kunnen bereiken. De kracht is kennis van voetbal, voetbaltactiek, trainingsmethoden en een enorme drive om te slagen. Wie houdt me tegen?
Waarschijnlijk zal ik in december voor zo’n vier weken naar Nederland komen (ja, doe eens gek…) omdat ik graag mijn familie en vrienden wil zien. Daarnaast is het goed voor de naamsbekendheid van het project en kan zo meer geld genereren om eventueel uit te breiden.
Lukt dit alles, kan ik lekker uitrusten bij de openhaard voordat ik naar mijn werk ga. Lukt het niet, zal ik deze vier weken gebruiken om werk te zoeken voordat ik eerst nog 6 maanden ga reizen.
‘De meeste dromen zijn bedrog, maar een voetbalschool beginnen in Medellin…’ Of hoe gaat dat nummer ook alweer?

PS Ik ben zeer benieuwd naar jullie mening. Schrijf me... 'Hagale pues'