Unidad Deportivo Belén

Benno en Leonie hebben een kleine meid gekregen, Norah (waar ken ik die naam van?). Ik ben erg blij voor ze en wens ze veel geluk in hun gezinnetje. Verder goed nieuws is dat mijn ouders begin april deze kant opkomen, daar heb ik veel zin in. Ze zullen gaan ervaren dat Colombia een heel erg mooi land is met zeer vriendelijke mensen.
Afgelopen zaterdag zijn Wilmar en ik begonnen met de trainingen van de ‘juveniles’ op het sportcomplex ‘Unidad Deportivo Belén’. Een mooi complex met meerdere voetbalvelden, basketbalvelden, atletiekbaan, zwembad en een soort krachtcentrum. Er heerst een echte sportsfeer en dat is een hele verbetering ten opzichte van het veldje waar ik train met Acogida, tussen de gebruikers. Wilmar is de leiding aan het ‘paaien’, om zo toestemming te krijgen voor langere periode...zo gaat dat hier.
De eerste training bestond uit korte wedstrijdjes van 15 minuten, waarbij zowel Wilmar als ik een team coachte. Mooi om te zien hoe die gasten het gras opvreten, figuurlijk gesproken dan omdat we op zand trainen. Maar ook was duidelijk te zien dat voetbal op een groot veld een andere discipline is, enkele spelers stonden regelmatig buitenspel.
Ik heb het accent op verdedigen gelegd en zag dat ze dit snel oppakten. Vanaf het derde kwartier speelden ze erg compact en was te zien dat ze doorkregen dat je zo als team makkelijker de bal afpakt.
Dinsdag trainden we op passing en ben ik eerlijk gezegd wel even geschrokken. De meesten kunnen de bal niet met de wreef trappen, niet te geloven. Of toch eigenlijk wel, want ze voetballen altijd op een heel klein veldje. Ze hebben nooit echt training gehad, dus de oefeningen die ik had voorbereid zijn erg simpel. Simpeler kan echt niet, maar het was voor sommigen nog te moeilijk. Het zal zeker nog een maand duren voordat de trainingen zullen gaan zoals ik het wil... Ik heb veel gezien en heb vandaag in La Libertad met de jongeren over voetbal gesproken. Er zijn bijvoorbeeld enkelen die niet tevreden zijn over hun positie, zij zullen nog moeten leren dat ze onderdeel zijn van een team en als team moeten gaan denken. Ferney Alvarez en André Felipe Meija (wat een schitterende voetballer om te zien!) spelen in de verdediging, maar denken nog dat je dan alleen maar moet verdedigen. Het ‘totaalvoetbal’ is in Colombia nog niet doorgedrongen, hahaha. Daarnaast zijn ze zelf verantwoordelijk om een andere positie af te dwingen.
De afgelopen week ben ik veel met voetbal bezig geweest en merk dat ik het gemist heb. Wat is het toch heerlijk om met talentvolle jongeren die graag willen op het veld te staan. Dit project voelt dan ook een beetje als mijn kindje...

Positivos por la vida (‘Positieven in het leven´)

Woensdag 10 januari ging ik met Cindy, Olga, Luz Elena en nieuweling Natali van Miraflores naar het kantoor van de organisatie ‘Positivos por la vida’. Het is de keuze van dit groepje in het project ‘Los Angeles de Miraflores’ om kinderen met HIV te helpen.
Cindy en Luz Elena hadden zich ingelezen in de informatie die ik ze had gegeven en vooraf heb ik ze verteld wat ze kunnen verwachten. Deze meiden zijn gek op ‘uitjes’ en zo gingen we gezellig met elkaar op stap, uiteraard liep ik de hele middag hand in hand met Olga.
Op het kantoor hebben de directeur en de psychologe veel verteld. De meiden klapten in het begin helemaal dicht, ze durfden niets te vragen of te vertellen. Gelukkig werd dat in de loop van het gesprek minder en ontstond er een leuk gesprek. De organisatie helpt HIV-geïnfecteerde kinderen, die met medicijnen en de juiste begeleiding goed kunnen functioneren in het dagelijkse leven. Er zijn kinderen extern (die leven bij hun familie) en er zijn kinderen intern, die geen familie meer hebben.
In het verlengde van dit bezoek is gisteren de psychologe Luz Angela naar Miraflores gekomen om alle meiden voor te lichten. Het leeft bij de meiden en ze kwamen met vele vragen.
Volgende week komen 12 kinderen van 2 tot 12 jaar van ‘positivos por la vida’ op bezoek en verzorgen de meiden een volledig middagprogramma voor ze. Ze zijn zelfs al bezig met het schrijven van een rap…
Het is ook de bedoeling dat elk meisje een rondleiding verzorgt in Miraflores met een kind van ‘positivos por la vida’. Zo leren beide groepen dat er ook andere kinderen in een ‘internaat’ wonen, met elk hun rechten, maar ook regels, verplichtingen, etcetera. Ik ken de meiden in Miraflores in hun ‘eigen vertrouwde omgeving’. Nu heb ik gezien hoe belangrijk het is om met ze naar buiten te gaan.
Kortom, een project met allemaal ‘positieve’ ervaringen...

Optreden in ‘Capicúa’

Een vooraanstaand trainer in Nederland weigert tegenwoordig interviews voor de radio. Dit kinderachtige gedrag (zal hij mijn site nu ook boycotten?) is aan mij niet besteedt.
Enkele maanden geleden, tijdens de afscheidsavond van Jochem in Parque Lleras, kwam ik een leuke vrouw tegen die werkt als presentatrice in een radioprogramma. Ik vertelde dat ik in Hogares Claret werk en zo is ze uiteindelijk aan mijn telefoonnummer gekomen. Ze vroeg of ik in haar radioprogramma wilde vertellen over mijn werk in Medellin. Dat lijkt me wel leuk, maar had twee keer aangegeven dat het die week niet kon en ze me volgende week kan terugbellen. Een derde keer heeft ze niet meer gebeld. Geeft niet, eerlijk gezegd geloof ik dat ze ander motieven had om me uit te nodigen, hahaha.
Vorige week werd ik gebeld, al ik begreep niet zo goed waarvoor. De muziek in Acogida stond hard en ik verstond haar niet zo goed, dacht zelf aan een interview en had toegezegd te komen. Via Letty begreep ik dat het om een televisie optreden ging en zo werd ik gisteren opgehaald vanaf Miraflores.
TeleMedellín is een lokaal televisiestation, vergelijkbaar met TV Noord-Holland. Vanaf 16.30 tot 18.00 uur is het dagelijkse programma ‘Capicúa’, een cultureel, educatieve show. Hiervoor werd ik, samen met de Japanner Taki en een Duitser Cristian, uitgenodigd. Echt supertof! Het is een los en levendig programma met de presentatrice Monica, waarin informatie werd gegeven over Nederland, Duitsland en Japan. Er was een interactieve prijsvraag voor de kijkers en we hebben gesproken over Medellin, Colombia, Colombiaanse vrouwen en nog veel meer. Wat een gave ervaring! Nadat de schmink van mijn gezicht werd gehaald hebben we nog wat nagesproken en binnenkort krijg ik de foto’s en het programma op cd.
Vandaag kon ik niet meer over straat, hahaha...