Mijn broek is stuk...

Een belangrijke reden om in Medellin te blijven wonen is de uitdaging een voetbalschool te beginnen. Dat is nog niet zo gemakkelijk te realiseren, zo zal blijken uit het volgende.
Vorig jaar heb ik vele malen gesproken met de juiste personen om een voetbalschool op te starten. Uiteindelijk hebben ze me toegezegd dat ze mijn voetbalschool de kans willen geven. Ze wisten er dus van, maar rond 13 december vroegen ze me of ik wel een officiele brief had gestuurd. Dat had ik niet gedaan, want ik heb ze zelfs een plan van opzet gegeven. Wat een geluk, heb ik alsnog maar een brief gestuurd met hierin mijn plannen en de uren waarop ik het voetbalveld wil gebruiken. De uiterste inschrijfdatum was 15 december en uiteindelijk komen ze op een officiele bijeenkomst op vrijdag 25 januari met de veldindeling.
Donderdag 24 januari begon het voetbalfestival. ’s Morgens een groep van 8.00 tot 10.30 uur en ’s middags van 2.30 tot 5.00 uur. De zaterdag ervoor had ik flyers uitgedeeld tijdens de finale van een groot jeugdtoernooi waar zo’n 3000 bezoekers op afkomen. Vlak voor het festival heb ik flyers uitgedeeld op in de omtrek liggende basisscholen, dus aan de publiciteit kan het niet liggen. Een radiostation belde me op voor een interview, maar toen de man op het festival langskwam bleek dat ik voor deze publiciteit moest betalen. Dat hadden ze er niet bij gezegd, dus ik heb vriendelijk bedankt.
De drie dagen waren een succes, al was het niet gemakkelijk. De eerste twee dagen stond ik soms voor zo’n 50 kinderen alleen de activiteiten te organiseren. De laatste dag had ik hulp van Wilmar en drie jongens van ons team. Samen hebben we het spellencircuit begeleidt en hadden als afsluiting een 4 tegen 4 toernooi. Iedereen was enthousiast en er zijn uiteindelijk dus meer dan 130 kinderen op afgekomen.
Vrijdag tussen de beide trainingen ben ik bij de bijeenkomst geweest en daarin kreeg ik een brief met daarop mijn uren. Terwijl ze het me gaven, vertelden ze dat ik maandagmiddag om twee uur nog maar eens moest langskomen. Ik voelde nattigheid en dat werd snel bevestigd. Ik kreeg de maandagochtend van 8 tot 10 uur en dinsdag van 10 tot 12 uur. Hoe kun je met deze uren een serieuze school beginnen?
Maandag stond ik bij ze op de stoep en vertelde ik over het festival. Ze hadden erover gehoord en wilden meewerken. Ze gaven me op donderdag extra uren. En hierop volgde het volgende gesprek...
‘ De middag zit echt helemaal vol, we kunnen geen kant op.’
‘Ok, dan zal ik alleen ’s morgens met de voetbalschool kunnen beginnen. Maar zeg eens, hoe laat beginnen de andere voetbalscholen ’s middags?’
‘Om drie uur.’
‘Dus ik kan training geven van half twee tot drie uur op de dinsdag en donderdag?’
Ja, dat kan. Geen probleem.’
En zo heb ik dus ook deze uren en kan ik zowel ’s morgens als ’s middags met een groep beginnen. Het zijn niet de beste uren in verband met de schooltijden van de kinderen. Maar ik heb vandaag de hele dag gebeld naar de geinteresseerden en ik geloof dat ik volgende week dinsdag kan beginnen met twee leuke groepen. Daarna verwacht ik te groeien dankzij mond op mond reclame.
Geloof het of niet, de uren die ik nu uiteindelijk heb zijn de uren die ik voor de bewuste 15 december heb aangevraagd. Hier hebben ze dus 6 weken voor nodig gehad om het alsnog zo te verprutsen.
Je lacht toch je broek aan flarden...

Enkele foto's van het festival op donderdag 24, vrijdag 25 en zaterdag 26 januari.