Team 'Feminina sub 16'

Zoals ik al eens eerder gemeld heb is het goed organiseren van het transport een groot probleem. Zaterdag was er geen transport omdat de koning van Spanje op bezoek was. Maandag werd ik laat door La Libertad gebeld met de vraag waar het transport bleef. Ik had niets gehoord dus ben ik gaan bellen naar de nieuwe ‘chef transport’ Jorge. Het busje bleek stuk te zijn en hij wist niet dat hij mij dan zo snel mogelijk moet bellen. Ander transport was niet meer te regelen, dus hebben we alleen met Acogida getraind. Woensdag hoorde ik ook al laat dat er wederom geen transport beschikbaar was voor La Libertad omdat er een conferentie bla bla bla…
Het verschil met Nederland is dat hier hiërarchie belangrijker is. Het komt er op neer dat als een uur van te voren een directeur belt met de mededeling dat ze die middag het busje nodig hebben, dan geeft Jorge toe omdat het een directeur is. De (ook al nieuwe) directeur van La Libertad Luis Ernesto heb ik na lang overleg kunnen overhalen dat de jongens dan zelfstandig (of met begeleiding) met het openbaar transport moeten komen. Hij gaf uiteindelijk toe maar mijn geduld was inmiddels op. Het kost me teveel energie alles goed te regelen en ik besloot direct de president ‘El padre Gabriël’ en de directrice Isabella te bellen. De afspraak op hun kantoor gaf me weer nieuwe energie, omdat na het uitstallen van mijn plannen met de club duidelijk werd aangegeven dat dit een heel belangrijk project is voor de stichting en ik de volledige steun krijg. Na enkele ervaringen ben ik toch voorzichtiger geworden en moet me erbij neerleggen dat in Colombia afspraken minder zwaar wegen dan ik Nederland.

Mede vanwege het transportprobleem kunnen we (nog) niet trainen met de ‘infantiles’. Maar naast de jongens zijn er hier ook veel meisjes die voetballen en ze komen dan ook regelmatig naar me toe met de vraag ook een meisjesteam te beginnen. Tijdens de bijeenkomst op de Club Deportivo Union Cristiano waren er ook veel meisjesteams aanwezig en ik stelde voor aan Wilmar om het te proberen. De meeste meisjes zitten in Miraflores en enkele meisjes van Acogida kunnen meedoen. Ze spelen ‘microfutbol’ en vlakbij Miraflores is een ‘cancha’ om te trainen. Microfutballen had ik al eerder gekocht en we hebben nog een set tenues waarop ik het logo van de club heb laten drukken. Ik geloof dat er meer donaties gaan komen en zo heb ik de contributie betaald en 14 paar schoenen gekocht voor de meiden.
Elke dinsdagmiddag ga ik met de meiden van Acogida in de taxi naar Miraflores om met elkaar te trainen, dit kost zo’n 4 euro per keer. Zaterdagochtend is de wedstrijd en dan hebben we het busje van Acogida de hele dag beschikbaar. Wilmar wil graag meehelpen en Wilder, een educador van Miraflores is ook erg geïnteresseerd. Ze hebben beiden een voetbalverleden en gaan erg goed met de meiden om, dus dat zit helemaal goed.
Zaterdag 31 maart was de eerste wedstrijd in de categorie ‘Feminina Sub 16’. Het busje was erg laat, maar de sfeer leed er niet onder. Aangekomen moesten ze snel omkleden en is de wedstrijd gelijk begonnen. Deze meiden voetballen bijna dagelijks in hun vrije tijd en dat is goed te zien. Ze speelden de bal goed over en waren duidelijk de betere. Toch kwamen we met 0-1 achter nadat een lange bal van achteruit direct in het doel belandde. Sandra Muñoz wilde in nummer 10 voetballen en dit maakte ze meer dan waar. Een lust voor het oog om haar te zien slalommen tussen de tegenstanders. Ze maakte na de rust de 1-1 en 2-1. Maar ook Yuli speelde in de verdediging een hele goede wedstrijd en Lina, het altijd erg verlegen meisje, liet zien wat ze kan. Na wat wisselingen in het team kon de tegenstander wat meer druk uitoefenen en zo werd het vlak voor tijd 2-2, een terechte uitslag.
De beleving was enorm, heel mooi om te zien. Ze genoten van elke seconde en het 3-man sterke begeleidingsteam was zeer trots op de meiden. Zoals gebruikelijk achteraf, applaus voor jezelf.

Teamfoto van de meiden van 'Feminina sub 16' met op de achtergrond de trainers Wilder en Wilmar. Tussen beiden de chauffeur Humberto die ons de hele dag bijstaat. Wat mij betreft zijn de tenues spatjezuiver met oranjelogo 'Club Deportivo Hogares Claret' en feloranje rugnummers.

Het idee is om binnenkort met La Alegria te gaan praten en binnen deze hogar een voetbalteam samen te stellen dat op loopafstand kan trainen. De zaterdagen kunnen we beginnen met het spelen van oefenwedstrijden, voordat we in een competitie gaan deelnemen. Dat zal betekenen dat er meer dan 50 kinderen ‘lid’ zijn van de Club Deportivo Hogares Claret…