Pannenkoeken bakken

Twee keer in de week ga ik naar Miraflores, de opvang voor meisjes. Soms geef ik sportles, ik help ze met hun huiswerk en andere keren draai ik het programma mee met de meiden alsof ik bij hen hoor. Er is een hele goede band ontstaan en ik kom er dan ook graag.
Enkele weken geleden kwam ik in de keuken, terwijl enkele meiden aan het werk waren. ‘Mannen horen niet in de keuken’, kreeg ik van Monica als grapje te horen. Maar in dit ‘grapje’ schuilt een kern van waarheid en om duidelijk te maken dat ik het er niet mee eens ben had ik beloofd dat ik een keer voor ze zal koken. In eerste instantie dacht ik aan hutspot, iets typisch Hollands, maar ik zag mijn geest al dwalen om voor 35 mensen piepers te schillen. Met de hulp van Letty hebben we besloten om een ‘Hollandse avond’ te organiseren met pannenkoeken. De meisjes eten voornamelijk rijst en bonen, dus pannenkoeken kan niet anders dan een groot succes worden.
‘s Morgens met Letty boodschappen gedaan en ‘s middags begonnen met de voorbereidingen. De meiden stonden in de rij om ons te helpen en zo hebben Monica en Lorena ons in de keuken geholpen. We hadden vooraf drinken en een vruchtenmix, als hoofdgerecht pannenkoeken met suiker, stroop, ham en kaas, rozijnen en als toetje Hollandse kaas, met een chocoladekoekje en een spekje. Culinair onverantwoord, maar heel erg lekker.
Veel van deze meisjes hebben, gezien hun verleden, veelal een negatief zelfbeeld en dus weinig zelfvertrouwen. Als Lorena uiteindelijk de pannenkoeken in de lucht gooit en ze goed opvangt is dat niet alleen erg leuk, maar ook een mooi moment voor een compliment en dan zie je haar groeien.
Anderen hebben ons geholpen met de versiering van de eetruimte. De tafels aan elkaar met tafelkleden, kaarsen, oranje balonnen, slingers en gekleurde verlichting middels crepepapier. Het zag er heel mooi uit.
De Nederlandse muziek die ik had meegenomen heeft het toch zeker 20 minuten volgehouden hahaha, daarna konden de meiden meezingen met reggaeton, salsa en vallenatos.Iedereen had het enorm naar de zin en we hebben met elkaar heerlijk gegeten. Zo hebben we er met elkaar een geslaagde dag van gemaakt en kunnen Letty en ik terugkijken op een zeer geslaagde activiteit. En Monica is minder geëmancipeerd....

Bestolen

In de bus richting Girardota, voor mijn eerste competitiewedstrijd op zondagochtend, zaten en stonden veel mensen. Ik had mijn voetbalkleding reeds aan en mijn portemonnee zat in de zak van mijn korte broek. Ik dacht nog ‘dit is diefstalgevoelig’, maar mijn arrogantie overwon deze gedachten. Na vele landen te hebben bereisd, altijd tussen de mensen, is het gevoel bij mij ontstaan dat het me niet snel zal overkomen dat ze me bestelen. Normaal gesproken let ik altijd erg goed op.
De bus stopte bij Comfama en ik moest uitstappen. In alle drukte liet een mevrouw iets vallen en maakte zich druk om het op te pakken. Ik heb haar nota bene nog geholpen met zoeken, maar wist niet wat ze verloren had. In al deze commotie en beweging stapte ik uiteindelijk toch maar uit en niet veel later kwam ik tot de verveldende ontdekking.... ik ben bestolen.
Deze beginnerstactiek blijkt nog steeds te werken bij onoplettende mensen, wat enorm stom. Mijn verblijfsvergunning, mijn bankpas en creditcard, sleutels, foto van Emma en zo’n 80.000 pesos (27 euro) ben ik kwijt. Normaal heb ik ook nooit zoveel geld bij me, maar ik was van plan die middag spullen voor mijn nieuwe woning te kopen.
De volgende dag moest ik de Colombiaanse bureaucratie om hulp vragen. Bij de politie waren ze gelukkig erg hulpvaardig, maar bij de immigratiedienst (DAS) interesseren ze zich niet voor jouw problemen. Allereerst mocht ik niet naar binnen omdat ik geen lange broek aanhad, daarna laten ze je zonder pardon gewoon drie keer terugkomen. Hoe lang je ook moet wachten, als je een kopie niet bij je hebt, dan moet je buiten het gebouw ergens een kopietje maken terwijl er in het kantoor ernaast een kopieerapparaat staat. Zo moest ik weer naar een bloedbank voor een officiëel document met mijn bloedtype, later moesten de gegevens worden ondertekend door de notaris voordat ze me verder konden helpen. Uiteindelijk ben ik anderhalve dag bezig geweest voor mijn (tijdelijke) verblijfsvergunning.
Een ander probleem is dat ik nu geen geld kan opnemen, zonder bankpasjes. Dat gaat enkele weken duren voordat ik de bankpasjes zal ontvangen, maar gelukkig kan ik geld van Letty lenen tot die tijd.