Nu ben ik (nog) niet in Rio geweest tijdens carnaval, maar dat het kookt in Barranquilla is wel zeker. Al is het alleen maar omdat het de eerste dagen zeker 40 graden was.
Barranquilla is een stad met ruim een miljoen inwoners aan de Caribische kust. De busrit donderdagavond vanaf Medellín duurde bijna 14 uur en ik kwam vrijdag ‘s morgens vroeg aan in de stoffige stad. De stad bestaat uit blokken met veel zandwegen en aangezien er veel wind waait krijg je nogal eens zand in de ogen. Laat je geen zand in de ogen strooien, want tijdens carnaval veranderd de stad in één groot feest.
Via Nicole, een vrijwilligster van Amigos Colombianos, kwam ik bij een familie terecht, Elizabeth en Daniel, met twee kinderen. Een geluk, want de hotels zaten propvol.
Vrijdag was een dag van kennismaken met de familie en de mensen van Fundacion Cultural Colombo Holandesa Pagoza. Het is een culturele uitwisseling georganiseerd door Michelle en de uit Barranquilla afkomstige Arsenio. De familie van Arsenio had voor de vrijdagavond een feest georganiseerd voor vrienden en de buurt. Er waren uiteindelijk zo’n 100 mensen en heel erg gezellig. Veel gedanst en heel veel meel en een soort zeepschuim uit een spuitbus over me heen gekregen, echt carnaval dus. De volgende morgen liep ik door de straat en bleef zwaaien naar de mensen, wat een ongelofelijk gastvrije en vriendelijke mensen.
Zaterdag ging ik naar de parade `La Batalla de las flores´ (het gevecht van de bloemen), die zich vlakbij het huis bevond. Vele dansgroepen langs een traject met uiteindelijk ook grote wagens met muziek en bekende Colombianen erop. De mensen gingen uit hun dak, dat was echt mooi om te zien. ‘s Avonds gingen we met de hele groep naar een muziekfestival met diverse artiesten. Een voetbalveld vol met mensen die veel rum drinken, inclusief mijzelf want dat was de enige drank aanwezig (en ja, je moet toch wat tijdens carnaval…).
Zondag ging ik met Nicole en Elizabeth naar `La gran parada´ en zaten we op de tribune langs het parcour. De Nederlanders van de uitwisseling deden mee in de parade, erg grappig. Hoewel het contact onderling steeds beter werd, heb ik niet echt aansluiting gekregen bij deze jongeren. Wat een contrast met de lokale bevolking... Tijdens deze parade heb ik Karen leren kennen, een spontane, altijd vrolijke, energieke en mooie vrouw. Volgens Nicole heb ik weinig meer van de parade gezien en ze heeft wel een beetje gelijk. Karen en ik hebben telefoonnummers uitgewisseld en voor de volgende dag afgesproken.
Die avond zijn we naar een ander festival geweest, een heel duur festival voor de jetset (en enkele buitenlanders) in hotel Prado. Eén van mijn favoriete Salsa zangers, Eddy Herrera, was ook aanwezig, naast de in Latijns-Amerika bekende artiesten Sergio Vargas, El gran Combo de Puerto Rico, Diomedes Diaz, Peter Manjares en Joe Arroyo.
Er was een heel ander publiek waar ik me niet echt thuis voelde. De gedachten dat ik liever tussen straatkinderen ben kwam meerdere malen bij me naar boven. Nog een andere ervaring was dat ik tijdens de vele gesprekken vertel over mijn werk en waar ik woon en begon me steeds meer te realiseren dat Medellin niet alleen in mijn hart, maar zelfs tot diep in mijn kleine teen zit. De avond was ik weer veroordeeld tot het drinken van rum en zo werd ik maandagochtend (of middag?) dronken wakker, een groot nadeel van (te veel) rum drinken. Maar ach, het was weer een mooie avond.
Zo suf als wat ontmoette ik Karen en hebben we wat gedronken. Ze is 25 jaar en werkt als verkoopster in een groot cosmetisch winkelketen. Erg gezellig en hierna zijn we naar haar huis gegaan en heb ik haar familie ontmoet. Met Rosmery en Roberto, vrienden van Karen, zijn we naar een buurtfeest gegaan. Tijdens het feest, zoals je ook veel ziet (en hoort) in de tuinen bij mensen, stonden er mega grote boxen met keiharde muziek, gewoon niet normaal meer. Zo zitten ook oudere mensen de hele dag naast een box met reggaeton etcetera. Ik begrijp hier helemaal niets van, al kan het ook zijn dat deze mensen al doof zijn, hahaha. Gelukkig gingen we snel naar een ander feest, erg leuk.
Dinsdagochtend had ik met Karen afgesproken om een vulkaan te bezoeken. Deze vulkaan is niet zo hoog, maar het bijzondere is dat het een krater heeft met warme modder. Zo hebben Rosmery, Divina (zusje van Karen), Karen en ik een massage gekregen in het modderbad. Heerlijk! Het was een mooie, gezellige dag en daarna hebben Karen en ik buurtvrienden opgezocht. José Luis en Karina zijn een stel die als leerkracht werken, maar ook deel uitmaken van een professionele dansgroep. Deze groep gaat de hele wereld over om de carnaval in Barranquilla te promoten. Ik was inmiddels al wat gewend ten aanzien van de gastvrijheid van de mensen, maar zo vriendelijk als zij zijn heb ik echt nog nooit meegemaakt. Vanaf het begin wilden ze dat het me aan niets ontbrak. We zijn met elkaar naar één van de betere salsatenten gegaan, waar we andere leden van de dansgroep ontmoetten. Er werd veel gedanst, al leek het me beter wat meer toe te kijken, hahaha.
Hierna gingen we naar een presentatie van een Afrikaans-Colombiaanse groep en ik heb zo’n beetje met iedereen kennisgemaakt. Wat een gaaf feest! Hierna heb ik in huis bij José Luis en Karina geslapen. De volgende dag moest Karen werken en hebben we die middag samen wat gegeten voordat ik met de bus naar Cartagena ging.
Er is nog zoveel wat ik heb meegemaakt, ik heb zo’n mooie tijd gehad en ook veel geleerd. Het was gisteren lastig om te beginnen met werken, zeker ook omdat er weer veel is gebeurd en er erg veel te doen is. Kijken hoe ik dit ga organiseren, want ik ben zeker van plan Karen binnen niet al te lange tijd weer te ontmoeten...
Een optreden van Eddy Herrera.
Karen en ik tijdens een buurtfeest met vrienden.
Divina, mijn persoontje, Karen en Rosmery in de 'moddervulkaan'.
In het huis van de familie met Karen, Divina, buurvrouw, Darla (dochter van Karen) en haar moeder.
