Edvil Huisen, een Colombiaanse ervaring rijker

Vrijdagmiddag 21 november stond ik als spreker op een voetbaltrainersconferentie van drie dagen. Ook het grootste evenement voor voetbaltrainers in Colombia, gehouden in Medellín, gaat op z’n Colombiaans.

De argentijnse oud-bondscoach Carlos Bilardo was een van de sprekers, maar hij moest afzeggen om zijn vriend Diego Armando Maradona in zijn nieuwe functie bij te staan. Wel aanwezig waren oud Braziliaans international en voetbaltrainer op het hoogste niveau in onder meer Spanje en Zwitserland Toninho Guimaraes, oud profvoetballer en voetbaltrainer op het hoogste niveau in Argentinië, Victorio Nicolas Cocco en de huidige bondscoach van Colombia, Eduardo Lara. Verder waren er nog landelijke toppers aanwezig en een Nederlander, Edvil Huisen.

Een week voordat de conferentie begon werd ik uitgenodigd in het populairste sportprogramma op de radio en in het dagblad ‘El Colombiano’ stond een artikel waarin mijn naam ook werd genoemd, Edvil Huisen dus...

De conferentie was eigenlijk gepland voor eind oktober, en toen ik de promotor via de messenger sprak om te vragen waar het wordt georganiseerd, vertelde hij me dat het drie weken is uitgesteld... hartelijk bedankt voor de mededeling.

Er waren ruim 200 mensen aanwezig uit alle delen van het land en ik wilde graag drie dagen aanwezig zijn om andere visies te beluisteren. In het programmaboekje stond dat ik 1,5 uur praktijk kreeg toegewezen, waarop ik met de organisatoren sprak omdat het tegen de afspraak was. Eerder waren we één uur theorie en één uur praktijk overeengekomen en dat had ik ook zo voorbereid. Verder had ik om 18 kinderen van acht jaar gevraagd en volgens hun was het moeilijk te realiseren, of ik niet met een groep van de deelnemers kon werken? Op de dag zelf moest ik er nog flink achteraan om alle materialen te regelen.... Wat me nog het meeste tegenstond was dat ik erop werd aangekeken waarom ik er zo moeilijk over deed. Het was ook echt schandalig dat vrijdagochtend werd verteld dat de demonstratietraining van de jeugdselectie van Atletico Nacional niet doorging, omdat de grootste club van Colombia had afgebeld vanwege het slechte weer. Het had inderdaad de hele nacht geregend, maar toevallig sprak ik enkele dagen ervoor een trainer van de club en hij vertelde me dat ze niet eens waren uitgenodigd. Wat een organisatie! Dezelfde dag gaf ik ’s middags mijn demonstratie. Weliswaar met 12 kinderen, maar, gaf ik de deelnemers mee, de organisatie van de training is gemakkelijk aan te passen.

De presentaties gaven soms zeer verschillende visies weer en in mijn praatje gaf ik dan ook als eerste aan dat iedere deelnemer hiermee zijn voordeel moet doen en dat men hopelijk veel leert van ‘mijn waarheid’. Met een microfoon in mijn hand vertelde ik de visie op voetballen in Nederland en hoe dat vertaald moet worden naar de praktijk. Dat ging best goed, maar eenmaal op het veld was het duidelijk dat ik me daar toch het beste voel. Dan ben ik echt overtuigd van mijn werk en laat dat ook aan iedereen blijken, ik kom dan helemaal los... Het was een mooie nieuwe ervaring en achteraf moest ik zelfs heel vaak met deelnemers op de foto.

De bondscoach van Colombia was donderdag aan de beurt. Jammer, want ik had nog gevraagd of hij voor mij gepland kon worden. Het was een leuke start geweest te vertellen aan de deelnemers dat het voorprogramma erop zit, haha.

Na de conferentie sprak ik met de directeur van de net opgerichte trainersbond en hij vroeg me of ik in de toekomst ook in andere steden mijn verhaal wil houden. Dat lijkt me erg leuk, want ik wil graag een rol spelen in het professionaliseren van het Colombiaanse voetbal. Er is in de organisatie en het niveau van de trainers nog heel veel werk te doen. Wie weet ga ik daar een rol in spelen in de toekomst...