El Clasico

Gisteren was de eerste klassieker van het seizoen tussen Deportivo Independiente Medellin en Atletico Nacional de Medellin (het seizoen loopt hier van januari tot december). Een wedstrijd waar de hele stad naar toeleeft. Seizoenkaarten kennen ze hier niet, donderdagochtend begon de voorverkoop. Woensdagavond zijn er dan al velen die in de rij gaan staan voor kaarten. Zaterdagochtend heb ik bij het stadion kaarten gekocht, er was alleen nog ‘preferencia’ beschikbaar. De Mobiele Eenheid wagens en soldaten op paarden staan dan al klaar om eventuele onrust te voorkomen.
De hele zondag is het feest rond het stadion, waar een algehele drooglegging geldt. In het compleet uitverkochte Atanasio Girardot met een capaciteit van 45.000 mensen wordt uren voor de wedstrijd het feest ingezet. De ‘hinchas’ van beide clubs zingen liederen om de liefde voor hun club te tonen.
De wedstrijd begon gepassioneerd en de counterploeg DIM kwam in de vierde minuut op voorsprong door een doelpunt van Jaime Castrillon en snel daarna volgde de 2 – 0 met dank aan dezelfde speler. De spelers van Nacional leken aangeslagen, in tegenstelling tot hun supporters van ‘Los del sur’. Alsof er niets was gebeurd blijven ze zingen en springen. Ik heb geen reactie van teleurstelling gezien en kreeg het gevoel dat heel veel supporters niet eens de wedstrijd zien. Iets wat vandaag in artikelen in de krant werd bevestigd, ‘het is een passie, een gevoel om supporter van Nacional te zijn’. Wat ik ook heb gezien is dat sommigen op de rand van de tweede ring met hun rug naar het veld staan. Iets wat in Nederland tot groot nieuws en direct maatregelen zou leiden, staat hier slechts in een klein artikeltje. Er zijn drie mensen van de tweede ring gevallen, met één dode als gevolg...
De wedstrijd behield het hoge niveau en in de tweede helft veranderde Nacional van taktiek. Ze spelen het systeem 1:4:2:2:2 waarbij de ‘backs’ veel opkomen, maar gingen later puur 1:1 spelen met nog meer druk op de tegenstander. Dit resulteerde in de 65e minuut tot een doelpunt van Sergio Galvan. Het stadion ontplofte! De spelers van Nacional geloofden er weer in en al snel werd het 2 – 2 door dezelfde speler. Dan kom je in een sfeer terecht die je niet kunt beschrijven, een golf van extase. Ze springen, dansen en zingen luidkeels voor hun club. Aan beide kanten waren nog kansen in de open wedstrijd, maar er werden geen doelpunten meer gemaakt. Chaos na de wedstrijd in en buiten het stadion, chaos in de metro naar huis. Maar (weer) een mooie belevenis rijker...

Ik heb weleens geschreven dat Colombia een land van uitersten is, zo ook tijdens 'El Clasico'. Later kwam in het nieuws dat tijdens een van de vele bommen in het publiek een meisje van 8 jaar is overleden... Verschrikkelijk. Twee doden en enkele gewonden, tegenover zoveel vreugde tijdens de wedstrijd. Het zal mij benieuwen wat de maatregelen zullen zijn wanneer over 3 weken wederom de klassieker wordt gespeeld.