Ridder in de orde van Hogares Claret

Afgelopen vrijdag was er een feest in Miraflores, waar alle 'hogares' met educadores en kinderen aanwezig waren. De afsluiting van 'la semana claretiana' van Hogares Claret. 's Morgens leidde padre Gabriël de mis, een man met een bijzonder warme persoonlijkheid. Aan het einde van de mis werden verschillende mensen geëerd, waaronder de vrijwilligers. Padre Gabriël riep me naar voren en de meiden van Miraflores en de kinderen van Acogida gingen flink tekeer. Blij verrast liep ik naar voren en ontving het speldje van Hogares Claret, echt een mooi moment.
Na de mis was er tijd voor theater, 's morgens binnen en ´s middags buiten. Paula, een heel spontaan meisje van Miraflores, vindt het leuk om foto's te nemen en heeft de hele dag mijn camera bij zich gehouden. In de pauzes kon ik verschillende mensen spreken van andere 'hogares' om mijn voetbalproject op de rails te zetten. Het leukste gesprek was met Nora, duidelijk is dat we nog gevoelens voor elkaar hebben en onze ogen kruisten elkaar dan ook regelmatig.
Op een gegeven moment komt er een journalist naar me toe en stelde me een aantal vragen en er werd een foto van me gemaakt. Hierna vertelde hij dat hij een artikel maakt over Hogares Claret, dat zaterdag in 'El Mundo', een landelijk dagblad, verschijnt. Het komt in een deel van de krant dat uitsluitend voor Medellin en omgeving is geschreven, een gebied van zo'n 4 miljoen inwoners. Later vertel ik de verslaggever dat ik de krant dus niet kan lezen omdat ik dezelfde avond naar Ibague reis voor enkele dagen, maar maandag de krant wel kan lezen wanneer ik weer in Medellin ben om in Acogida te werken. Gewoon een informeel gesprekje, dacht ik... Vlak voor het einde van het feest vertrok ik en Nora en ik zwaaiden vriendelijk naar elkaar.
Afgelopen weken is het contact tussen Luna en mij weer erg goed. Ze nodigde me uit om het weekend in Ibague bij haar en haar familie te zijn en zo ging ik vrijdagavond naar het busstation voor een rit van tien uur. Luna was vanuit Bogota rond middernacht aangekomen en besloot met haar vriendin Costanza in de kroeg op me te wachten. 's Ochtends om half 6 kwam ik aan en de omhelsing van Luna was zeer hartelijk. Al weet ik niet of het was omdat ze blij was me te zien of omdat ze dronken was, hahaha. We hebben thuis wat gegeten en zijn daarna vroeg naar het zwembad gegaan. 's Middags hadden we een verjaardag van haar neefje Juan David. In Ibague is er veel werkloosheid en zo belandde ik in een arme buitenwijk, maar gelukkig was er taart met 7 kaarsjes, balonnen en slingers. Het was gezellig en Luna en ik hadden veel lol toen we met alle kinderen gingen dansen. 's Avonds gingen we naar een Halloween feest en raakten dronken van de aguardiente.
De volgende dag belde Rosbery om te vertellen dat ik in de krant sta, met foto en al. Er staat ook in dat ik het weekend in Ibague ben, voor enkele dagen. Niet te geloven! Nora leest het artikel ook en weet direct waarom ik in Ibague ben. Nu hoef ik geen verantwoording af te leggen, maar ik weet dat ze het helemaal niets vindt. Luna en ik zijn goede vrienden en er is niets gebeurd, maar vertel dat een Colombiaanse vrouw... dat geloven ze niet. Ik heb al praatsessies genoeg gehad met Nora hierover, dus ik vertel haar niets meer. En dan staat het in de krant....
Luna is een hele mooie, intelligente en energieke vrouw met een enorme uitstraling. De tijd samen is gewoonweg altijd heel bijzonder.
Die ochtend heb ik met de familie gegeten en 's middags namen we afscheid. Luna ging met haar moeder naar de gevangenis om haar broer op te zoeken en ik ging weer naar huis. Ze hebben me alvast uitgenodigd om de kerst met ze te vieren...

Krantenartikel in 'El Mundo'

Echt schitterend, sta ik in de krant, met foto en de volgende tekst;

Deporte, Voluntariado

'De la lejana Holanda llego Eddy Veldhuisen hace tres meses para unirse al trabajo voluntario en Hogares Claret. En un neofito idioma español, Veldhuisen dice que lo atrajo la curiosidad por Colombia y por los habitantes de la calle, igualmente afirma que la alegria de los nños es incomparable cuando practican algun deporte. Piensa quedarse un año mas como entrenador de futbol, oficio que desempeña tambien en su pais. Mientras tanto prepara maletas para viajar a la ciudad de Ibague por un par de dias, para luego seguir adaptandose no solo a su trabajo, si no a una cultura absolutamente diferente.'

'Van het verre Nederland is sinds drie maanden Eddy Veldhuisen aangekomen om zich te voegen bij het vrijwilligerswerk in Hogares Claret. Hetgeen Veldhuisen aantrekt is de nieuwsgierigheid voor Colombia en de straatkinderen, evenzeer bevestigt hij dat de vreugde van deze kinderen weergaloos is wanneer ze een sport beoefenen. Hij denkt nog een jaar te blijven, als voetbaltrainer, het vak dat hij ook uitoefent in zijn land. Ondertussen pakt hij zijn koffers voor een reis naar Ibague van enkele dagen om zich niet alleen af te stemmen op het werk, als ook op een hele andere cultuur.'