Rondreis door Colombia

Help! Ik zit vast in het koloniale dorp Jardin en ik heb tot nu toe nog geen slaapplaats. Het zijn de worstelingen waarmee je te maken krijgt wanneer je op reis gaat…

Afgelopen woensdagochtend heb ik een toernooi voor de verschillende hogares georganiseerd in ‘Estadio’, een complex met verschillende sportfaciliteiten. Van Miraflores, Acogida, La Libertad en La Alegria kwamen 60 kinderen die ik verdeeld heb ik 3 groepen. Ze hebben een toernooi microfutbol gespeeld, kennis gemaakt met beachvolleybal en een rondleiding in het grote voetbalstadion gehad. Leuk als je later hoort ‘ik heb op dezelfde stoel gezeten als Maradona’, velen waren nog nooit in het stadion geweest en waren dus erg onder de indruk. De kinderen hebben een mooie activiteit gehad, mede omdat in de pauze Mariska met de meiden van Miraflores een schitterende dansshow heeft gegeven.
In de organisatie is nog wel het een en ander voor verbetering vatbaar. Zo gaat hier alles langzamer en is het te veel van het goede vier verschillende activiteiten in relatief korte tijd te organiseren. De organisatie kost me veel tijd, wat me op het idee bracht de kinderen hierin mee te laten participeren. Het lijkt me een goed plan wanneer ze zelf de wedstrijden gaan fluiten, als ‘aanvoerder’ van een groep de verantwoordelijkheid over anderen krijgen, de ‘refrigerios’ (drinken en een hapje) zelf kopen, etcetera. Iedereen wil wel bij de club horen en inmiddels zijn er genoeg die iets willen terugdoen voor ons. Het is tevens goed voor hun ontwikkeling wanneer we het goed organiseren…
Het is vakantie in Colombia en de competitie is voorbij. We hebben zowel bij de meisjes als de jongens niet de finale gehaald. Het is een leerzaam half jaar geweest voor iedereen en we kijken dan ook uit naar het volgende ‘semestre’.
Hierdoor ben ik een week vrij en heb besloten om de drukte van de miljoenenstad Medellin achter me te laten om wat van de omgeving te zien.
Donderdagmiddag nog een tijdje via de messenger met Peter en Paul gesproken, erg tof. Colombia is een van de landen in de wereld met de meeste feestdagen en ik vertelde ze dat het maandag 2 juli ‘Santa Pedro y Pablo’ (Heilige Peter en Paul) is. Nu heb ik Peter en Paul erg hoog zitten, maar …
´s Avonds de wedstrijd voor de Copa Suramericana de wedstrijd Paraguay – Colombia gezien in een kroeg vlakbij mijn huis. Tussen voornamelijk ouderen heb ik gezien hoe enorm slecht Colombia speelde en met 5 – 0 verloor. Wat een verschil met Argentinië later op de avond dat (met name op het middenveld) fantastisch speelde. Het kwam hard aan, maar niets in vergelijking met het nieuws die dag dat elf parlementsleden, nadat ze vijf jaar geleden zijn ontvoerd, in het departement Valle del Cauca zijn vermoord door de FARC. En dat op een moment dat de president Uribe momenteel in onderhandeling is met de verschillende groeperingen. Terwijl ik goede hoop had op verbetering van de situatie lijkt er geen einde te komen aan deze verschrikking…
De volgende dag (vrijdag) ben ik met de bus naar Jardin gegaan, een koloniaal dorp op vier uur afstand ten zuiden van Medellin. Het is een dorp gelegen in de bergen, omringd door veel koffie- en platanoplantages (leuk scrabblewoord). Platanos zijn een soort bananen, maar dan groter en harder. Ze worden dan ook veelal gebakken. Ik hou vooral van ‘patacon’, dat is een gebakken ‘platano verde’ (groene platano, de hardste platano die er is).
In het dorp zie je veel gekleurde, mooie huisjes met mooi gedecoreerde houten deuren, ramen en balkonnen. Er zijn ook heel veel planten, bloemen, vogels en vlinders. Ik heb door het dorp gelopen en ging ‘s avonds vroeg naar bed. Het was gisteravond laat geworden in Parque Lleras, bovendien had ik televisie op mijn hotelkamer en dat heb ik voor deze keer als een luxe ervaren (en zo werd het alsnog laat).
Vanmorgen (zaterdag) na het ontbijt in het mooie hotel Saradon ben ik naar het centrale park gegaan. Na een paar kopjes koffie vroeg ik aan verschillende mensen welke wandeling ik moest maken door de bergen. Ik heb geleerd aan meerdere mensen om advies te vragen, omdat ook wanneer ze geen idee hebben ze je gewoon iets wijsmaken. Ik werd alle kanten opgestuurd en heb uiteindelijk maar de conclusie getrokken dat het overal even mooi moest zijn. De wandeling door de bergen was heerlijk, het gaf me rust. Terwijl ik weleens gezegd heb dat je in Medellin alles hebt, kom ik daar sinds vandaag op terug. Onderweg kwam ik langs een forellenkweker en heb gezien hoe ze ‘panela’ maken. Panela is een zoetigheid die gemaakt wordt van rietstengels. Van dezelfde rietstengels heb ik ‘guarapo’ gedronken. Een heerlijk drankje, gemaakt door de vloeistof uit de stengels te persen.
Het dorp Jardin staat niet in de Lonely Planet, de reizigersbijbel, dus moet ik me redden met de zeer vriendelijke bevolking. Na de lunch wilde ik met de bus naar het dorpje Andes, om van daaruit de bus naar Pereira te pakken. Er werd me verteld dat er geen bussen meer gaan naar Pereira en zo zit ik hier vast in Jardin. Het plan was om vanavond in Pereira te slapen, morgenochtend het dorp Marsella te bezoeken en daarna naar Ibague, de stad waar Luna woont.
De hotels zitten allemaal vol en de vrouw van het toerismebureau deed haar best me te helpen. Uiteindelijk bood ze me aan om bij een vriendin van haar te slapen en zo ben ik beland in een kamer achterin kapsalon ‘Sonia’ (je kunt het slechter treffen).
Morgenochtend ga ik met de bus van 6 uur naar Pereira. Nu zit ik met de vraag of ik vanavond ga stappen, normaal gesproken toch geen vraag op zaterdagavond. Probleem is dat er voornamelijk oudere ouderen op dit dorp afkomen. Misschien leuk om vanavond aan de bingo mee te doen…