Yajé (ayahuasca)

Op uitnodiging van Yeimy ben ik zaterdagavond met haar meegegaan naar een ‘finca’ vlakbij het dorpje Guarne. Zij is al meerdere keren geweest en zegt dat het drinken van yajé een hele mooie ervaring is.
Yajé is een plant dat groeit in het Amazonegebied en wordt gebruikt door de ‘indigenas’ (inheemsen, indianen) als medicijn. Het wordt gezien als een heilige drank met een spiritueel karakter. Het reinigt het lichaam van ‘vuil’ en het brengt je naar een andere staat van bewustzijn, regelmatig gebruik van yajé brengt onbeperkte mogelijkheden tot geestelijke groei en bewustzijnsverruiming met zich mee. Het helpt je bij het zoeken naar antwoorden op vragen (ook op vragen waarvan jezelf niet bewust bent) en het kan dus ook behoorlijk confronterend zijn. Het is geen drugs en in die zin ongevaarlijk.
Op de finca zaten we bij het kampvuur en ik zag verschillende mensen die reeds het medicijn hadden genomen. Iemand was aan het zingen, een ander moest enorm huilen, weer anderen lagen erbij en leken volledig in trance.
Ik dronk het middel als eerste, nadat er een ritueel van de ‘taita’ volgde. De taita is één van de indianen die daar aanwezig waren.Vijf minuten later dronk Yeimy het medicijn. Het duurt een half uurtje voordat het gaat werken en de meesten moeten dan flink overgeven. Terwijl ik nog vrij relaxed was, begon Yeimy flink over te geven en ging daarna rustig liggen. Niet veel later begon ik me ook raar te voelen en ging ook liggen. Ik deed mijn ogen dicht en zag heel veel kleuren, de kleuren bewogen en het leek alsof de kleuren gezichten van jokers vormden. Mijn maag voelde beroerd en ik had het gevoel dat ik naar de wc moest. Dat was vreemd, want ik was net naar de wc geweest. Met hulp van Juan Diego werd ik naar de wc gebracht, het leek net alsof ik dronken was omdat ik geen controle meer had over mijn lichaam. Hierna ging ik weer liggen en ik moest regelmatig overgeven en kon niet meer normaal praten. Weer had ik het gevoel dat ik naar de wc moest en nu moest ik zelfs door twee personen gedragen worden, want ik kon niet eens meer lopen. Uiteindelijk was ik te ‘geblokkeerd’ om toe te treden. Ik heb de ‘film van mijn leven’ niet gezien, een emotionele toestand waarin je de goede en slechte dingen in je leven voorbij ziet komen.
Het schijnt dat het voor buitenlanders moeilijker is toe te treden, een andere cultuur, een andere manier van denken. En wees eerlijk, wat denk jij nu je dit allemaal leest?
De trance duurt ongeveer 3 tot 4 uur en in die tijd ben ik dus ziek geweest. Het proces van het reinigen van mijn lichaam is ingezet en volgens de taita zal ik de volgende keer zeer waarschijnlijk wel kunnen toetreden. ‘s Ochtends volgde de ‘sanacion’, een ritueel als afsluiting.
De verhalen van de anderen maken me nieuwsgierig en ik ben dan ook van plan terug te gaan. De mensen die ik daar heb leren kennen zijn zeer warm en geïnteresseerd. Er heerst een prettige, vredige sfeer waarbij ik het gevoel heb ervan te kunnen leren. De volgende ervaring zal ik zeker met jullie delen…

Ik heb op internet gekeken voor wat meer informatie. Geïnteresseerd? Kijk op www.degewijdereis.nl , lees het tweede verhaal ‘het geheim van het leven’.

Laurens en Ariade Vredenburg op bezoek

Maandagavond laat heb ik Laurens en Ariade van het vliegveld afgehaald. Zij waren onlangs in Sao Paolo getrouwd (Ariade is Braziliaanse) en hadden hun huwelijksreis in Equador. Ze besloten tevens om 4 dagen naar Medellin te komen en mij te bezoeken. ‘s Avonds nog enkele biertjes gedronken, want er was veel te vertellen.
Dinsdagochtend hebben we een ritje met de kabelbaan gemaakt, hebben in het centrum Parque Berrio, Parque Bolivar bezocht waarna we ‘almuerzo’ aten in Acogida. Leuk om te zien hoe Laurens en Ariade werden ontvangen door de kinderen, ze hadden het er dan ook erg naar de zin. Ariade begrijpt vrij veel Spaans en kan goed met de kinderen praten, mooi was ook om te zien hoe Laurens ‘portugues-español’ met de kinderen sprak. We zijn nog naar ‘pueblito Paisa’ gegaan en hebben vlakbij het hotel op ‘la setenta’ gegeten en een ‘media ron’ (flesje rum) gedronken.
Woensdag moest ik de hele dag werken, maar Laurens en Ariade wilden dit graag zien. ‘s Ochtends een volleybaltoernooi met de verschillende hogares in Estadio en Laurens heeft zelfs meegespeeld. Er waren 6 teams en elk team heeft drie wedstrijden gespeeld. Zonder tijdsdruk verliep het toernooi vlekkeloos en zo was het zelfs geen probleem dat Miraflores wat later kwam vanwege ‘probleempjes’.
‘s Middags hebben we Ariade afgezet bij een winkelcentrum en zijn Laurens en ik naar de training gegaan. Laurens kan nog wel wat training gebruiken, haha, dus ook nu deed hij weer mee.
Na de warming-up hebben we een oefening gedaan speciaal voor de aanvallers. Zij staan heel vaak buitenspel en zo hebben we 5 aanvallers tegen 5 verdedigers gespeeld, waarbij eerst een 2 tegen 1 situatie moest worden uitgespeeld om vervolgens de aanvallers te bereiken. De verdedigers moesten van het doel voetballen en het veld klein maken, zodat de aanvallers goed het moment moesten bepalen van diepgaan. Te vroeg diepgaan betekent buitenspel… Deze roulatievorm met 16 spelers verliep goed en we zagen ze dan ook snel verbeteren. Hierna hebben we 2 keer een half uur een oefenwedstrijd gespeeld tegen een team dat op het andere veld trainde, altijd leuk voor deze jongens.
‘s Avonds zijn we naar Parque Lleras gegaan en hebben Laurens en Ariade me uitgenodigd Japans te eten. Zij eten regelmatig Japans, voor mij was het de eerste (en zeker niet de laatste) keer. Na deze heerlijke maaltijd mogen enkele biertjes in wat je ook kunt noemen ‘silicon-city’ niet ontbreken. Wederom was het erg gezellig, ondanks, dankzij, of mede dank aan…
Donderdag zijn we naar ‘La Piedra’ gegaan en hebben we het dorpje Guatapé bezocht. Eén van de mooie dingen tijdens het bezoek van Laurens en Ariade was dat er veel te bepraten was en het was dan ook erg gezellig met z’n drieën. ‘s Avonds zijn we naar ‘Palmitas’ gegaan, een biertje drinken met een fantastisch uitzicht over de stad. Ondanks dat we moe waren hebben we ook nog een discotheek bezocht, altijd weer een ervaring in Medellin.
Vrijdagochtend hebben we op het vliegveld afscheid genomen en hebben Laurens en Ariade een fantastische bijdrage geleverd voor de ‘club van 100’ en de kinderen zijn ze hiervoor dan ook erg dankbaar…