Kerst

‘Zo dichtbij, maakt niet uit hoe ver weg…’, zingt Metallica en zo voelt het ook richting mijn familie en vrienden. Er zijn vele gebeurtenissen. Zo is mijn tante Tiny overleden en dan wil je het lieftst bij de familie zijn. Gelukkig zijn er ook mooie momenten zoals de geboorte van Floor, de dochter van Oscar en Carolien en onlangs de geboorte van Huub, mijn kleine neefje en zoon van Danny en Ramon. Dat maakt me enorm gelukkig en trots. Vanzelfsprekend wil je de geboortegolf in Heerhugowaard en omstreken van dichtbij meemaken en moet ik het met foto’s doen. Maar het idee van de babies met hun trotse ouders geeft me veel voldoening en de kraamvisite volgt.
Wat ik met de kerst ga doen is nog niet helemaal duidelijk, wel duidelijk is dat ik deze periode heel veel ga werken. Zo kost het opstarten van een voetbalclub heel veel tijd, energie en geduld. Daarbij vervang ik de komende drie weken Wilmar, een leider in Acogida, tijdens zijn vakantie. Dit houdt in dat ik het voetbaltoernooi binnen Acogida moet organiseren tot en met de finale op 31 december en ga ik de straat op om straatkinderen warm te maken voor de opvang in Acogida. En de andere projecten gaan ook gewoon door. Het komt er dus waarschijnlijk op neer dat ik tijdens de kerst in Acogida werk, maar ik doe dat met heel veel plezier.
Vanmorgen hebben Wilmar en ik met de directrice van Hogares Claret, regio Antioquia, gesproken over Club Deportivo Hogares Claret. Inmiddels hebben we 40 paar voetbalschoenen, complete uniformen (een stel uniformen en 19 ballen is geschonken door de KNVB, muchisimo gracias) met eigen logo en een plan van 30 paginas met het doel als club te kunnen doorgroeien. Knelpunten zijn het transport van de kinderen naar een centraal voetbalveld in Medellin. De hogares liggen heel ver weg en we moeten voor drie keer per week drie busjes regelen die de kinderen brengen en halen. Daarnaast trainen twee groepen achter elkaar, wat erop neerkomt dat 20 kinderen twee uur moeten wachten. Dit is ondenkbaar en moet er worden nagedacht over een alternatief programma. Er zijn binnen Hogares Claret twee busjes, maar of het tijdschema zo kan worden aangepast dat wij ze kunnen gebruiken is de vraag. Al met al gaat dit veel extra geld kosten, maar we rekenen op medewerking van Hogares Claret (‘el presidente’ Padre Gabriel is erg enthousiast), Amigos Colombianos, Club van 100 en Inder. Inder is een hele grote organisatie die de sport promoot in Medellin en zij zijn ook erg enthousiast. We zijn de eerste club met deze doelgroep en we hopen op een subsidie en alle organisatorische medewerking.
Wilmar en ik zijn er erg druk mee bezig. Zo heeft Wilmar deze week vakantie, maar werkt zeker 3 dagen om alles voor elkaar te krijgen voordat we op donderdag 11 januari van start gaan. Hij heeft ook een dvd bestelt met de Hollandse voetbalschool om zichzelf te kunnen inleven in een andere manier van trainen en voetballen, schitterend toch?
De maand december is zeer speciaal in Medellin, het is alsof men er het hele jaar naar toeleeft. De ‘stad van de eeuwige lente’ is heel mooi versierd met de mooiste verlichtingen, er zijn vele optredens, het centrum is een gekkenhuis met mensen die cadeaus kopen en er wordt veel gefeest.
Je hebt hier veel ‘compra-ventas’, winkels waar je je koelkast, televisie e.d. kunt inruilen voor geld. Als je binnen een maand niet terugbetaald (plus extra), dan gaat het in de verkoop. Zo komen veel mensen aan geld deze maand en zijn blut als het jaar begint. Helaas is de realiteit ook dat wanneer de scholen weer beginnen, er geen geld is en dus de kinderen niet naar school kunnen. Maar goed, zorgen voor later... Volgens mij is daar verder ook geen enkele contrôle op.
Bij deze wens ik iedereen een hele prettige kers en een gelukkig en gezond 2007. Drink een glas champagne, eet een oliebol, maar hou nog een beetje geld over voor de club van 100, hahaha.

Een foto van mijn kleine neefje Huub.