De oranje machine

Met het team van ‘La Naranja Mecanica’ spelen we elke twee weken een competitiewedstrijd 8 tegen 8 op een veld niet veel groter dan een zaalvoetbalveld. De omheining (een muur) mag echter ook gebruikt worden en zo is er in deze kleine ruimte met een 1:3:1:3 systeem nog wel iets van te maken. De vrije zaterdagen spelen we onderling op een veldje en organiseer ik altijd een onderling toernooi met meerdere wedstrijden. Het is een genot om met deze kinderen te werken, ik heb er erg veel plezier in. Ik zie de kinderen in voetballend opzicht, maar vooral als personen groeien. Vandaag (zaterdag) kwamen de kinderen binnendruppelen en konden direct aansluiten bij het partijtje dat door de anderen werd gespeeld. Zonder iets te zeggen waren ze zelf een wedstrijd aan het spelen en dat is iets wat in het begin ondenkbaar was.
In eerdere oefenwedstrijden waren er vaders die het veld opkwamen om hun kind aanwijzingen te geven, dat gebeurt gelukkig niet meer. Ik heb de vader van Guillermo min of meer verboden ook maar iets te zeggen, nadat zijn zoon voortdurend met pa in discussie ging. Guillermo profiteert hier enorm van en is nu erg enthousiast in het veld. Zijn vader ziet dit en is me hier dankbaar voor. De ouders zien het plezier en de vorderingen van hun kinderen en zijn hier erg enthousiast over. Het is mooi om te zien dat ze nu vooral aanmoedigen, wat de kinderen veel energie geeft. De voetbalschool is nog klein, maar het lijkt erop dat de ouders aan anderen vertellen over ‘La Naranja Mecanica’, en er komen nu meer kinderen op de trainingen. Dat is mooi, want ik heb niet de beste uren en het blijkt ook nog duurder te zijn dan andere voetbalscholen.
We hebben nog geen wedstrijd gewonnen, want de betere voetballers komen niet naar mijn voetbalschool. Het is voor hun aantrekkelijker bij een grotere voetbalschool met betere voetballers te spelen en daar hebben ze gelijk in. Gevolg is dat ons team en jonger is en vrijwel geen ervaring heeft tegenover teams die soms al jaren samen spelen.
Vorige week speelden we onze eerste wedstrijd, Mateo had de hele nacht niet geslapen en Juan David was zo zenuwachtig dat hij voortdurend zoek was. De wedstrijden duren 2 x een half uur en elk kwartier wissel ik, zodat ieder ongeveer evenveel speelt. Juan David was wissel toen ik hem nodig had omdat Alejandro om een wissel vroeg. Hij had teveel stof in zijn keel en kon niet meer verder, maar Juan David had net geld gekregen van zijn ouders en hij was bij de snoepkraam te vinden... Guillermo zal nooit van zijn leven een bal kunnen aannemen, maar ik had hem nog nooit zo goed zien spelen. Hij rende veel en was soms zelfs een last voor de tegenstander. Juan Pablo stond tegen de muur geleund en ik heb hem hierdoor gewisseld, ‘ik ben erg moe’, vertelde hij me. Lucas stond goed te keepen en kreeg dat van iedereen te horen. Normaal gesproken wil hij met de rust wisselen om te voetballen, maar met de 0 – 0 ruststand dankzij enkele goede reddingen, wilde hij graag de tweede helft ook keepen. John Anderson is erg enthousiast, maar begrijpt nog niet zo goed wat hij moet doen en loopt soms verdwaald in het veld. Van Alejandro zie je nog weleens leuke dingen, maar hij ziet alleen het doel van de tegenstander. Het is allemaal schitterend om te zien maar helaas was de aanvalsstorm van de tegenstander in de tweede helft niet meer te houden en de eerste competitiewedstijd ging dan ook met 0 – 3 verloren. Maar wat een mooie belevenis voor deze jongens. Na de wedstrijd praten we altijd kort over de wedstrijd en kreeg ik de onvermijdelijke vraag; ‘Hoe laat moeten we maandag trainen?’ Al een kleine drie maanden begint de training om 8.30 uur, maar om onverklaarbare reden krijg ik toch elke keer dezelfde vraag...

Op de foto staand van links naar rechts Mateo, Lucas, John Anderson, Guillermo 'director tecnico' Eduardo Beldoeïzen en Brandon. Gehurkt van links naar rechts Juan Esteban, Juan Pablo, Alejandro, Julian en Alejandro.

We missen onze grote vriend Juan David, hij was op dat moment (vlak voor de wedstrijd) zoek...

Santiago, Andres en Johan staan niet op de foto. Zij spelen in een categorie hoger vanwege hun leeftijd.