Mijn leventje in Medellin, Colombia

vrijdag 12 januari 2007

Presentatie 'Club Deportivo Hogares Claret'


Het team 'juvenil' in nieuwe kleding. Dit zijn jongeren uit Acogida en La Libertad die de komende maanden gaan trainen op dinsdag- en donderdagmiddag. In het weekend spelen we een wedstrijd.
Staand van links naar rechts: Muñoz Juan Estevan Ortiz, Andre Felipe Meija, Emilio Gonzalez, Anderson Londoño, Edgar Casseles, Rick Alejandro, Juan Estevan Diaz, Ferney Alvarez , Dairon en Wilmar Valencia.
Gehurkt van links naar rechts: Juan Carlos, Jonathan Ramirez, Alexander 'Sombra', Evider Alejandro Muñoz, Edwin Arango, Leonel Alfonso en Jonathan Ramirez.
Afwezig op de foto zijn Nelson Ramirez, Leonel en Jonathan Hernandez 'Musculo'.

Op bovenstaande foto een speler van La Libertad, Evider Alejandro Muñoz. Eén van de vele talenten waarmee Wilmar en ik zullen gaan werken. Het logo van 'Club Deportivo Hogares Claret' is hierop goed te zien.

Zoals al weken bekend in La Libertad, Alegria en Acogida was donderdag 11 januari de presentatie in Acogida voor de jongeren van Hogares Claret. Ondanks dat moest veel op het allerlaatste moment geregeld worden. Zo zouden de jongeren van La Libertad enkele dagen een 'paseo' hebben, zoiets als scouts de bossen in. Dit vertelde de directeur de dag ervoor en moest ik op mijn strepen gaan staan. Gelukkig heb ik een goed contact met hem en is het zelfs helemaal afgeblazen. Ook krijg ik weleens hoofdpijn als ik het transport moet regelen. Het komt erop neer dat ik het er echt doorheen moet drukken. Het lijkt erop dat iedereen langs elkaar heen werkt en het is dus erg moeilijk afspraken maken. Wilmar heeft voor morgen nog steeds niet een trainingsveld kunnen regelen, maar zegt dat dit voor elkaar komt. Gelukkig komt hij altijd zijn afspraken na en ga ik er vanuit dat het goed komt.

Het team 'infantil' kan nog niet beginnen. De meeste kinderen komen uit Alegria en zitten daar vanwege een drugsverleden. Ze hebben familie en degenen die al verder in het proces zitten mogen enkele weken naar huis, in januari hebben de kinderen grote vakantie. Bovendien is het regelen van het transport voor één team al een groot probleem... Het team tot 14 jaar zal dus pas over enkele weken kunnen beginnen.

Elke dag is het weer een feest om te werken met deze kinderen en er zijn van die dagen.... De hele ochtend was ik druk in de weer om alles voor elkaar te krijgen, toen Wilmar naar me toekwam met de vraag waarom ik een leeg cameratasje had meegenomen. Niet te geloven, enkele minuten heb ik de deur van het kantoor open laten staan en heeft iemand mijn camera gestolen. Er mocht niemand in of uit en alle kinderen van Acogida werden door Oscar, een educador, en Wilmar toegesproken. Hierna zag ik een groepje jongeren met elkaar overleggen en 10 minuten later had iemand mijn camera in een prullenbak 'gevonden'. Ik heb geen enkel idee wie mijn camera heeft gestolen, maar het komt er volgens mij op neer dat het door de groep jongeren niet werd geaccepteerd. Zo kwam mijn nieuwe camera (de oude is verzopen in Santa Marta) weer boven water.

De presentatie werd gehouden voor 17 jongeren van het team 'jovenil' (14 tot 16 jaar). Het zegt heel veel dat deze jongeren 1,5 uur lang geboeid en betrokken luisterden en keken naar de powerpoint presentatie. Ik wil dat zij met de antwoorden komen en zo waren ze veel aan het woord. Na de pauze hebben we een stuk over de jeugdopleiding van River Plate gekeken en daarna nog een uurtje op de binnenplaats van Acogida gevoetbald. Wedstrijdjes 5 tegen 5, Acogida tegen La Libertad. Het was mooi om te zien hoe deze twee groepen elkaar aftastten en er langzamerhand meer contact onderling ontstond. Uiteraard was het ook kijken hoe de anderen voetbalden en wie 'de beste' was. Een mooi moment, Emilio (volgens iedereen de vedette van Acogida) verloor een hard duel en wilde zijn tegenstander voor zijn bek rammen. Op dat moment kijken Emilio en ik elkaar recht in de ogen en hij stopte onmiddelijk. Hierna voetbalde hij rustig en 'ontweek' de duels. Hij kan nog veel leren ...

Maar wat een mooie dag! Blije, trotse jongeren die enorm veel zin hebben om met elkaar te gaan voetballen. De meesten hebben nog nooit 11 tegen 11 gespeeld en ze gaan over enkele maanden de competitie in. Er zit veel 'muziek' in deze groep, wat een talent. Voor een dag voelden ze zich 'profesional' en wie weet blijft het voor een enkele niet slechts bij deze dag. In hun dromen zeker niet....