Foto's familiebezoek

Ook Bart heeft geprobeerd de kokosnoten te plukken...







Stilte voor de storm in Rio Claro ('heldere rivier')...



Medellin heeft altijd mooie plaatjes...

Pa en Bart in Colombia op mijn verjaardag

Allereerst wil ik iedereen bedanken die me via de telefoon, mail en hyves hebben gefeliciteerd met mijn verjaardag, muchisimas gracias!

Mijn vader en broer zouden zaterdag 11 oktober om 19.45 uur op het vliegveld in Medellin aankomen. De dag begon goed, mijn twee teams van de voetbalschool speelden een oefenwedstrijd tegen Nacional, de grootste en populairste club van Colombia. De jongsten van 7 en 8 jaar verloren met 1 – 2, de oudsten van 9 en 10 jaar speelden de wedstrijd van hun leventje en wonnen prompt met 3 – 1. De kinderen waren in de zevende hemel na deze prestatie tegen deze grote club. Dat maakt het haast onnodig te vertellen dat het tevens hun eerste overwinning van het seizoen was.

Tegen alle Colombiaanse wetten in begonnen de wedstrijden veel te laat en zo moest ik snel naar huis, eten en de metro en bus naar het vliegveld nemen. Adriana en ik waren te vroeg omdat het vliegtuig te laat was en zo konden we mijn vader en broer een hartelijk welkom heten bij aankomst in Medellin. Octavio, de vader van Adriana, bracht ons met zijn taxi naar het huis van mijn schoonouders in Carmen de Viboral. De hele familie stond ons op te wachten en zo hadden we met elkaar een leuke avond. In de hoek van de kamer hadden het mariabeeldje, het kruis en de kaarsen plaats gemaakt voor vele flesjes bier, al is het me nog steeds niet duidelijk waarom...

Het verblijf van twee weken heb ik aardig volgepland en zo stond de zondag slechts in het teken van cadeaus uitpakken. Hierna zijn we naar Medellin gegaan en hebben we ’s avonds wat (bier) gedronken in een leuke tent op loopafstand van ons huis. We hebben de hele avond niet gedanst...

In een rondreis van een week zijn we naar bijna 5000 meter gegaan op de Nevado del Ruiz, hebben we de bijzondere Palmas de Ceras gezien tijdens een wandeling van zo’n 15 kilometer en hebben we Rio Claro bezocht.

Het was de vraag of mijn vader en broer de manier van reizen bevalt, rugzakken op, de bus in en natuurparken bezoeken. Ik wilde ze graag enkele van de vele mooie plekken in Colombia laten zien en volgens mij hebben ze enorm genoten. De wandeling op de Nevado del Ruiz was zwaar vanwege de hoogte, de wandeling door de Valle de Cocora was nog zwaarder vanwege de regen en de geplande rust aan de rivier was een groot avontuur. Terwijl we aan het zwemmen waren in de rivier had een slang de weg naar mijn schoenen gevonden, met Bart kwamen we tijdens de wandeling naar de grotten een tarantula tegen, nog groter dan mijn hand. De tocht door de grotten was soms best gevaarlijk, maar fantastisch en misschien was nog wel het allermooiste de zaterdagavond in het nabij liggende dorpje Jerusalen.

Vrijdagavond ging het in het park om 8 uur ’s avonds dicht, reden genoeg om zaterdag iets anders te gaan doen. Met brommers werden we naar het truckersdorp gebracht. Na het eten gingen we wat drinken in één van de vele barretjes, toen het hele dorp zonder electriciteit kwam te zitten. Hierna heeft Bart een tropische regenbui kunnen ervaren en hebben we tot middernacht tussen de lokale mensen biertjes gedronken zonder te weten wie ons terug wilde brengen. Uiteindelijk is iemand uit bed gehaald die ons naar het park bracht en in de wandeling naar onze hut bleek de rivier meters te zijn gestegen. Met zaklantaarns liepen we over een spekglad paadje en was zelfs een deel compleet onder water. Hand in hand met zaklantaarns door de sterke stroom kwamen we uiteindelijk veilig aan...

Zondag hebben we de wedstrijd Nacional tegen Junior gezien, maandag een toer door de stad en dinsdag hebben mijn vader en broer de trainingen van mijn voetbalschool bezocht. Woensdagochtend gingen we met Adriana naar het Nederlands consulaat om de Visa te regelen. Met een berg papieren werd ons verteld dat de betreffende man er niet is vanwege een belangrijke vergadering, dus moesten we vrijdag weer terugkomen.
Deze dagen hebben we rustig in de stad beleeft en hebben mijn vader en Bart kunnen ervaren dat het ’s avonds niet pluis is in het centrum van de stad.

Vanmorgen om half zeven hebben we afscheid genomen van elkaar na twee mooie weken. Ze hebben van de Colombiaanse cultuur kunnen proeven met al z’n mooie en minder mooie facetten. Het was fantastisch en onvergetelijk dat ze hier waren en ik kijk nu alweer uit naar ons wederzien in december...





De tour naar de hoogtes van Parque Nevado del Ruiz...







Vanwege de regen was het best een pittige tocht van zo`n 15 kilometer, maar het leverde ook mooie plaatjes op.