Presentatie in Hogares Claret
Dit bericht schrijf ik op mijn eigen computer vanuit mijn slaapkamer. De boxen staan op de grond, de 17” flatscreen en het toetsenbord staan op een doos. Zo kan ik nog redelijk comfortabel werken vanuit mijn plastic stoel, ook omdat er een kussentje op ligt. Nu kan ik me deze drie weken, naast mijn andere werkzaamheden, concentreren op mijn presentatie voor de directeuren van Hogares Claret en de cursus ‘optimizacion del entrenamiento’ (optimaliseren van de training) op de universiteit.
Gisteren had ik mijn presentatie op het kantoor van Hogares Claret. Na de training met 21 gemotiveerde jongens dook ik met Wilmar snel in de taxi om op tijd te zijn. We waren op tijd, maar moesten een half uur wachten doordat ze nog niet klaar waren. Eindelijk aan de beurt vroeg ik of er behoefte was om even te pauzeren, maar zij wilden direct doorgaan. De presentatie duurde bijna een uur en terwijl ik bezig was met de powerpoint presentatie gaat men naar de wc, ze kunnen worden gebeld en lopen dan even weg. Hierdoor had ik af en toe het idee dat ik niet de volle aandacht kreeg. Zo had ik een boekje met de bladen van de presentatie uitgedeeld, die tijdens mijn presentatie werd gelezen. Hierop heb ik de directeuren aangesproken. De directrice van Miraflores, Monica, moest zelfs tot mijn grote verbazing tijdens de presentatie weg.
Het zijn voor ons signalen waaruit weinig respect spreekt, maar ik ben lang genoeg in Colombia om te weten dat het nu eenmaal zo werkt hier. Gevolg is dat ik alsnog een keer op elke hogar met de directeuren duidelijke afspraken moet maken, zodat ik alsnog mijn doel bereik. Ik heb ervan geleerd, vooraf had ik moeten aangeven dat de bijeenkomst twee uur zal duren voor iedereen. De volgende keer geef ik ze gewoon 5 minuten om naar de wc te gaan, vraag of ze de telefoons willen uitzetten en zal aan het eind van mijn presentatie concrete afspraken eisen.
Na afloop was iedereen enthousiast en ik weet dat dat gemeend is. Er is dus voldoende basis om door te gaan en aan het eind van de week zal ik zeer waarschijnlijk een contract tekenen over hoe de samenwerking tussen Hogares Claret en op dit moment nog mijn persoontje (ik ben momenteel zwanger van een stichting, die waarschijnlijk ‘Club Deportivo straatkinderen Medellin’ gaat heten)…
Mijn werk zal nog een kleine 4 weken duren en dan is het plan te gaan reizen tot half December, daar heb ik erg veel zin in. De reis zal gaan naar het noorden van Colombia, Parque Tayrona (Caribische stranden en tropisch regenwoud), La Guajira (woestijn), waarop ik de reis zal vervolgen naar Venezuela. Daar zal ik Salto Angel (hoogste waterval ter wereld) en Roraima (grote plateaus op 2700 meter waarin het lijkt alsof je in de prehistorie bent belandt) bezoeken. Hierna ga ik naar Brazilië en zal een jungletocht van zo’n 10 dagen maken in het Amazonegebied nabij Manaus. Vanuit Manaus pak ik de boot en ben na een tocht van vier dagen over de Amazone rivier in Leticia (Colombia). Van daaruit vlieg ik naar Bogota en daarna zal ik naar Medellin gaan om vervolgens mijn vlucht naar Amsterdam te halen een week voor kerst.
Deze reis en de maand in Nederland zal ik gebruiken om na te denken over mijn toekomst. Wat ga ik doen als ik in januari terugga naar Medellin?
Ga ik reizen en vervolgens bij terugkomst in Nederland op zoek gaan naar een woning en werk. Of ga ik een voetbalschool beginnen in Medellin, een enorme uitdaging die absoluut gaat lukken. Het heeft me de afgelopen periode behoorlijk bezig gehouden en daarom heb ik het besluit nog wat uitgesteld.
De maand in Nederland zal ik naast het eten van vers bruin brood met Hollandse kaas ook familie en vrienden bezoeken, maar wil ik ook goed werk doen voor het project waarmee ik hier bezig ben. Hebben jullie suggesties? Kunnen jullie me verder helpen? Muchismos gracias para compartir ideas…
De computer heb ik gekocht van mijn eigen geld en zal in het ‘kantoor’ (in feite geïmproviseerd doordat het eerst een toiletruimte was) van Wilmar in Acogida worden gebruikt. Een goede organisatie is nodig om te kunnen groeien……
Gisteren had ik mijn presentatie op het kantoor van Hogares Claret. Na de training met 21 gemotiveerde jongens dook ik met Wilmar snel in de taxi om op tijd te zijn. We waren op tijd, maar moesten een half uur wachten doordat ze nog niet klaar waren. Eindelijk aan de beurt vroeg ik of er behoefte was om even te pauzeren, maar zij wilden direct doorgaan. De presentatie duurde bijna een uur en terwijl ik bezig was met de powerpoint presentatie gaat men naar de wc, ze kunnen worden gebeld en lopen dan even weg. Hierdoor had ik af en toe het idee dat ik niet de volle aandacht kreeg. Zo had ik een boekje met de bladen van de presentatie uitgedeeld, die tijdens mijn presentatie werd gelezen. Hierop heb ik de directeuren aangesproken. De directrice van Miraflores, Monica, moest zelfs tot mijn grote verbazing tijdens de presentatie weg.
Het zijn voor ons signalen waaruit weinig respect spreekt, maar ik ben lang genoeg in Colombia om te weten dat het nu eenmaal zo werkt hier. Gevolg is dat ik alsnog een keer op elke hogar met de directeuren duidelijke afspraken moet maken, zodat ik alsnog mijn doel bereik. Ik heb ervan geleerd, vooraf had ik moeten aangeven dat de bijeenkomst twee uur zal duren voor iedereen. De volgende keer geef ik ze gewoon 5 minuten om naar de wc te gaan, vraag of ze de telefoons willen uitzetten en zal aan het eind van mijn presentatie concrete afspraken eisen.
Na afloop was iedereen enthousiast en ik weet dat dat gemeend is. Er is dus voldoende basis om door te gaan en aan het eind van de week zal ik zeer waarschijnlijk een contract tekenen over hoe de samenwerking tussen Hogares Claret en op dit moment nog mijn persoontje (ik ben momenteel zwanger van een stichting, die waarschijnlijk ‘Club Deportivo straatkinderen Medellin’ gaat heten)…
Mijn werk zal nog een kleine 4 weken duren en dan is het plan te gaan reizen tot half December, daar heb ik erg veel zin in. De reis zal gaan naar het noorden van Colombia, Parque Tayrona (Caribische stranden en tropisch regenwoud), La Guajira (woestijn), waarop ik de reis zal vervolgen naar Venezuela. Daar zal ik Salto Angel (hoogste waterval ter wereld) en Roraima (grote plateaus op 2700 meter waarin het lijkt alsof je in de prehistorie bent belandt) bezoeken. Hierna ga ik naar Brazilië en zal een jungletocht van zo’n 10 dagen maken in het Amazonegebied nabij Manaus. Vanuit Manaus pak ik de boot en ben na een tocht van vier dagen over de Amazone rivier in Leticia (Colombia). Van daaruit vlieg ik naar Bogota en daarna zal ik naar Medellin gaan om vervolgens mijn vlucht naar Amsterdam te halen een week voor kerst.
Deze reis en de maand in Nederland zal ik gebruiken om na te denken over mijn toekomst. Wat ga ik doen als ik in januari terugga naar Medellin?
Ga ik reizen en vervolgens bij terugkomst in Nederland op zoek gaan naar een woning en werk. Of ga ik een voetbalschool beginnen in Medellin, een enorme uitdaging die absoluut gaat lukken. Het heeft me de afgelopen periode behoorlijk bezig gehouden en daarom heb ik het besluit nog wat uitgesteld.
De maand in Nederland zal ik naast het eten van vers bruin brood met Hollandse kaas ook familie en vrienden bezoeken, maar wil ik ook goed werk doen voor het project waarmee ik hier bezig ben. Hebben jullie suggesties? Kunnen jullie me verder helpen? Muchismos gracias para compartir ideas…
De computer heb ik gekocht van mijn eigen geld en zal in het ‘kantoor’ (in feite geïmproviseerd doordat het eerst een toiletruimte was) van Wilmar in Acogida worden gebruikt. Een goede organisatie is nodig om te kunnen groeien……
Joel en Hansell, die hun spierballen willen laten zien.
Niet te geloven! Vorige week heb ik mijn cactus moeten weggooien, die heeft het niet overleefd. Mijn Bonsai boompje heeft ook al heel lang geen leven meer, na enkele weken waren de bloemetjes uitgedroogd en nu is het slechts een kaal, klein, lelijk boompje. Gelukkig krijg ik af en toe bezoek, die zichzelf kan verzorgen…
posted by Ed Veldhuisen at
03:51
|
0 comments
