Zondagochtend hoorde ik vanuit mijn appartement dat de wedstrijd van Nacional reeds leefde. Groepen jongeren met vlaggen, toeters zongen liederen over hun favoriete club. Om 13.00 uur kwamen Mariska en ik aan bij het stadion zonder kaartjes en zagen we dat er al mensen in het stadion zaten. Ik wist dat ik de wedstrijd in het stadion zou gaan zien, de vraag was alleen nog hoeveel me dat zou gaan kosten. De verkopers van kaarten komen je tegemoet en bieden hun kaarten aan. Bij de eerste verkoper vroeg ik om drie kaarten en hij vroeg 240.000 pesos (95 euro). De prijs viel me niet tegen en ik wilde de kaarten wel kopen voor 200.000 pesos. Hij ging niet lager dan 220.000 en dus liepen Mariska en ik naar de volgende verkoper. Niet veel later kwam de eerste verkoper aanrennen en was mijn prijs wel goed genoeg voor hem. We hebben eerst nog de kaarten gecontroleerd bij één van de tweeduizend politieagenten, want er gingen valse kaarten de ronde.
Ik belde Yeimy, een vriendin die ik had uitgenodigd, en zij zou later komen omdat ze nog naar de kapper moest. Mariska en ik hebben totdat de wedstrijd begon wat gedronken, gegeten en vooral genoten van de ambiance om het stadion. Om 17.00 uur kwam Yeimy aan bij het stadion, met een totaal andere ‘look’ (was zij het wel?). In het vak ‘oriental’ kun je de wedstrijd goed zien ter hoogte van de middenlijn, maar omdat wij laat waren zaten we dichtbij de hoekvlag.
De wedstrijd was niet goed, maar wel spannend. De eerste finalewedstrijd is gewonnen door Nacional tegen Huila in de stad Nieva met 0 – 1. De thuiswedstrijd kwam Nacional nog wel met 1 – 0 voor dankzij een doelpunt van Valencia, terwijl het niveau van de wedstrijd met de minuut daalde. Vlak voor rust maakte Huila dan ook gelijk vanuit een hoekschop. De tweede helft was vooral spannend doordat Huila nog goede kansen kreeg en gewoon beter speelde dan het nerveuze Nacional. De 18-jarige keeper van Nacional, David Ospina, werd de held van de avond omdat hij de club meerdere keren redde van een achterstand. Tegen het eind van de wedstrijd gaf Huila veel ruimte achterin weg om de winnende treffer te forceren en was het uiteindelijk Diego Toro die na een mooie steekpass van Murillo de bevrijdende treffer voor Nacional maakte. Het feest kon beginnen…
En wat een feest! Het compleet uitverkochte stadion Atanasio Girardot trilde aan alle kanten. De hele wedstrijd zingen de ‘hinchas’ hun clubliederen, in het vak ‘el sur’ zingen en springen ze 90 minuten lang. ‘Y ya lo ves, y ya los ves…somos campeones otra vez’. Ik heb gefilmd met de camera en het zijn echt indrukwekkende beelden. Wat een passie voor het voetbal, voor hun club…schitterend om mee te maken. Na de wedstrijd ging het feest door op het nabijgelegen ‘La 70’. Het vuurwerk vloog je om de oren, er was meel te koop wat twee dagen later nog in mijn oren zat en iedereen dronk rum. De hele stad stond op zijn kop, iedereen was dronken van geluk en niet veel later van de rum.
‘We gaan Zuid-Amerika in…’
